„სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ“ საქართველოს კანონში ცვლილებების შეტანის თაობაზე

  • Word
„სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ“ საქართველოს კანონში ცვლილებების შეტანის თაობაზე
დოკუმენტის ნომერი 389
დოკუმენტის მიმღები საქართველოს პარლამენტი
მიღების თარიღი 14/06/2000
დოკუმენტის ტიპი საქართველოს კანონი
გამოქვეყნების წყარო, თარიღი სსმ, 23, 23/06/2000
ძალის დაკარგვის თარიღი 02/07/2019
სარეგისტრაციო კოდი 370.030.000.05.001.000.794
  • Word
389
14/06/2000
სსმ, 23, 23/06/2000
370.030.000.05.001.000.794
„სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ“ საქართველოს კანონში ცვლილებების შეტანის თაობაზე
საქართველოს პარლამენტი

საქართველოს კანონი

 „სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ“ საქართველოს კანონში ცვლილებების შეტანის თაობაზე

 

საქართველოს პარლამენტი ადგენს:

I. „სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ“ საქართველოს კანონში (პარლამენტის უწყებანი, №007, აპრილი, 1996 წელი) შეტანილ იქნეს შემდეგი ცვლილებები:

1. პირველი მუხლის მე-2 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტიდან ამოღებულ იქნეს სიტყვები „და საადგილმამულო მეურნეობების“.

2. მე-2 მუხლის მე-2 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტში სიტყვები „მიეკუთვნებიან საადგილმამულო მეურნეობას“ შეიცვალოს სიტყვებით „გამოიყენებიან სოფლის მეურნეობის პროდუქციის წარმოებისათვის და საჯარო რეესტრში რეგისტრირებულნი არიან სასოფლო-სამეურნეო მიწის ნაკვეთად;“.

3. მე-3 მუხლის პირველ პუნქტში სიტყვები „საადგილმამულო წიგნში (საჯარო რეესტრში)“ შეიცვალოს სიტყვებით „საჯარო რეესტრში“.

4. მე-4 მუხლი ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით:

     „მუხლი 4. საკუთრება სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწაზე

1. სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწა საკუთრებაში აქვს მხოლოდ საქართველოს მოქალაქეს და საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად საქართველოში რეგისტრირებულ იურიდიულ პირს.

2. სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების უფლება აქვს ფიზიკურ პირს, კომლს და საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად საქართველოში რეგისტრირებულ იურიდიულ პირს.“.

5. მე-3 მუხლის მე-3–5 პუნქტები ჩაითვალოს მე-4 მუხლის მე-3–5 პუნქტებად, ხოლო მე-5 მუხლის მე-6 და მე-7 პუნქტები – მე-4 მუხლის მე-6 და მე-7 პუნქტებად.

6. მე-5 მუხლის პირველი, მე-2–5 პუნქტები ამოღებულ იქნეს.

7. მე-6 მუხლის:

ა) პირველი პუნქტიდან ამოღებულ იქნეს სიტყვები „სპეციალური ნებართვის საფუძველზე“;

ბ) მე-2 პუნქტი ამოღებულ იქნეს.

8. მე-8 მუხლი ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით:

     „მუხლი 8. გასხვისებათა ზოგადი შეზღუდვა და საერთო საკუთრების წილის უპირატესი შესყიდვის უფლება

თანასაკუთრებაში არსებული სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის თითოეულ მოწილეს შეუძლია განკარგოს თავისი წილი, მაგრამ საზიარო მიწის განკარგვა ხდება მხოლოდ ერთობლივად. წილის გაყიდვისას სხვა მოწილეებს აქვთ წილის უპირატესი შესყიდვის უფლება.“.

9. მე-9, მე-11, მე-12, მე-14–18 მუხლები ამოღებულ იქნეს.

10. მე-10 მუხლის:

ა) პირველი პუნქტი ამოღებულ იქნეს;

ბ) მე-2 პუნქტი ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით:

„2. სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთის მოიჯარეს მიწის ნაკვეთის გასხვისებისას აქვს უპირატესი შესყიდვის უფლება.“.

11. მე-13 მუხლის სათაურსა და ტექსტში სიტყვა „გამოსყიდვის“ შეიცვალოს სიტყვით „შესყიდვის“, ხოლო სიტყვები „ერთი თვის ვადაში“ სიტყვებით „ორი კვირის ვადაში“.

12. მე-19 მუხლი ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით:

     „მუხლი 19. აკრძალვები სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწით სარგებლობისას და გასხვისებისას

აკრძალულია სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთის გამოყენება არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულებით, გარდა კანონით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.“.

13. მე-20 მუხლის მე-2 პუნქტი ამოღებულ იქნეს.

14. 21-ე მუხლი ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით:

     „მუხლი 21. გარიგებათა სამოქალაქო სამართლებრივი შედეგები

1. ბათილია გარიგება, რომელიც არ შეესაბამება ამ კანონის მოთხოვნებს.

2. ურთიერთობები, რომლებიც არ არის გათვალისწინებული ამ კანონით, რეგულირდება საქართველოს სამოქალაქო კოდექსით.“.

15. 22-ე მუხლში სიტყვა „მე-5“ შეიცვალოს სიტყვით „მე-4“.

II. ეს კანონი ამოქმედდეს გამოქვეყნებისთანავე.

 

საქართველოს პრეზიდენტი ედუარდ შევარდნაძე  

თბილისი,

2000 წლის 14 ივნისი.

№389-IIს