Law of Georgia on Advertising

Consolidated versions (29/12/2016 - 17/05/2017)

საქართველოს კანონი

 

რეკლამის შესახებ

 

თავი I. ზოგადი დებულებანი

    მუხლი 1. საქართველოს კანონმდებლობა რეკლამის შესახებ

საქართველოს კანონმდებლობა რეკლამის შესახებ შედგება საქართველოს კონსტიტუციის, საერთაშორისო ხელშეკრულებებისა და შეთანხმებების, ამ კანონისა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და ნორმატიული აქტებისაგან.

    მუხლი 2. კანონის მიზანი და გამოყენების სფერო

1. ეს კანონი არეგულირებს საქართველოს სასაქონლო (სამუშაოთა, მომსახურების) და საფინანსო ბაზრებზე (ფასიანი ქაღალდების ბაზრის ჩათვლით) რეკლამის წარმოების, განთავსებისა და გავრცელების დროს წარმოქმნილ სამართლებრივ ურთიერთობებს.

2. კანონის მიზანია რეკლამის სფეროში ჯანსაღი კონკურენციის განვითარება, საზოგადოებრივი ინტერესების, რეკლამის სუბიექტებისა და მომხმარებელთა უფლებების დაცვა, არასათანადო რეკლამის თავიდან აცილება და აღკვეთა.

3. კანონი ვრცელდება საქართველოსა და უცხო ქვეყნების ფიზიკურ და იურიდიულ პირებზე, რომლებიც დადგენილი წესით რეგისტრაციის საფუძველზე აწარმოებენ, განათავსებენ და ავრცელებენ რეკლამას საქართველოში.

4. კანონი გამოიყენება იმ შემთხვევაშიც, როდესაც საქართველოს ფარგლებს გარეთ საქართველოს ფიზიკურ და იურიდიულ პირთა ქმედება რეკლამის სფეროში იწვევს (შეიძლება გამოიწვიოს) შესაბამის უარყოფით შედეგებს (კონკურენციის შეზღუდვა, სხვა ფიზიკურ და იურიდიულ პირთა შეცდომაში შეყვანა) საქართველოს ტერიტორიაზე.

5. კანონი არ ვრცელდება პოლიტიკურ რეკლამაზე.

6. კანონი არ ვრცელდება ფიზიკურ პირთა იმ განცხადებებზე, რომლებიც უშუალოდ არ არის დაკავშირებული სამეწარმეო საქმიანობასთან.

7. კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტი და მე-8 მუხლის მე-8 პუნქტი არ ვრცელდება სასაქონლო ნიშნით გაფორმებულ მოხმარების იმ საგნებსა და ვაჭრობის ხელშემწყობ მოწყობილობებზე, რომელთა ჩამონათვალი განისაზღვრება შესაბამისი ნორმატიული აქტით.

8. სამაუწყებლო რეკლამისა და სპონსორობის საკითხები რეგულირდება „მაუწყებლობის შესახებ“ საქართველოს კანონით, ხოლო რეკლამისადმი ზოგადი მოთხოვნები, ალკოჰოლიანი სასმელებისა და თამბაქოს ნაწარმის, სექსუალური ხასიათის პროდუქციის, სამედიცინო ნაწარმის (მომსახურების), ჩვილ ბავშვთა ხელოვნური კვების, იარაღის, ფასიანი ქაღალდების რეკლამის, აგრეთვე რეკლამის წარმოების, განთავსებისა და გავრცელების დროს არასრულწლოვანთა დაცვის საკითხები რეგულირდება ამ კანონის შესაბამისად.

საქართველოს 2000 წლის 30 ივნისის კანონი №462-სსმI, №27, 17.07.2000წ., მუხ.84

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3245-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.182

    მუხლი 3. კანონში გამოყენებული ტერმინები

1. რეკლამა – საქონელზე, მომსახურებასა და სამუშაოზე (შემდგომში– საქონელზე), ფიზიკურ და იურიდიულ პირებზე, იდეასა და წამოწყებაზე ნებისმიერი საშუალებითა და ფორმით გავრცელებული ინფორმაცია, რომელიც გამიზნულია პირთა განუსაზღვრელი წრისათვის და ემსახურება ფიზიკური და იურიდიული პირების, საქონლის, იდეისა და წამოწყებისადმი ინტერესის ფორმირებასა და შენარჩუნებას, აგრეთვე საქონლის, იდეისა და წამოწყების რეალიზაციის ხელშეწყობას.

2. არასათანადო რეკლამა არაკეთილსინდისიერი, არასარწმუნო, არაეთიკური, შეცდომაში შემყვანი ან სხვა რეკლამა, რომელშიც დარღვეულია მისი შინაარსის, დროის, ადგილის ან გავრცელების წესის შესახებ საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნები.

3. არაკეთილსინდისიერი რეკლამა რეკლამა , რომელიც შეიცავს რეკლამირებადი საქონლის არაკორექტულ შედარებებს სხვა ფიზიკურ და იურიდიულ პირთა საქონელთან , კონკურენტის ან მესამე პირის სახელის , ღირსებისა და რეპუტაციის შემლახავ გამოთქმებს , ახდენს იმ ფიზიკურ და იურიდიულ პირთა დისკრედიტირებას , რომლებიც არ სარგებლობენ რეკლამირებადი საქონლით , აგრეთვე რომელსაც ფიზიკურ პირთა ნდობის ანდა მათი ცოდნისა და გამოცდილების უკმარისობის ბოროტად გამოყენებით შეცდომაში შეჰყავს მომხმარებელი რეკლამირებადი საქონლის თვისებების შესახებ .

4. არასარწმუნო რეკლამა რეკლამა , რომელიც შეიცავს სინამდვი -ლესთან შეუსაბამო მონაცემებს რეკლამის დამკვეთის , საქონლის თვისებების , შემადგენლობის , დამზადების ადგილის , წესის , თარიღის , დანიშნულების , სამომხმარებლო თვისებების , გამოყენების პირობების , სერტიფიკატის ნიშნების , სახელმწიფო სტანდარტებთან შესაბამისობის , რაოდენობის , ბაზარზე საქონლის არსებობის , მისი აღნიშნული რაოდენობით მითითებულ ადგილზე და ვადაში შეძენის შესაძლებლობის , რეკლამის გავრცელებისას საქონლის ღირებულების (ფასის ), ანაზღაურების დამატებითი პირობების , საქონლის მიტანის , დაბრუნების , შეკეთების , საგარანტიო ვალდებულებების , ვარგისიანობის ვადის , სახელმწიფო სიმბოლიკის (დროშა , გერბი , ჰიმნი ) გამოყენების უფლების , ოფიციალური აღიარების (მადლობის , პრიზების , დიპლომებისა და სხვა ჯილდოების მიღება ), გამოკვლევისა და გამოცდის შედეგების , საქონელზე მოთხოვნის ფაქტობრივი მოცულობის შესახებ .

5. არაეთიკური რეკლამა რეკლამა , რომელიც ფიზიკურ პირთა ეროვნების , რასის , პროფესიის , სოციალური კუთვნილების , ასაკის , სქესის , ენის , რელიგიის , პოლიტიკური და ფილოსოფიური მრწამსის მიმართ შეურაცხმყოფელი სიტყვებისა და შედარებების გამოყენებით არღვევს საყოველთაოდ აღიარებულ ჰუმანურ და ზნეობრივ ნორმებს , ხელყოფს ეროვნულ და მსოფლიო კულტურულ საგანძურში შემავალ ხელოვნების ობიექტებს , ისტორიულ და არქიტექტურულ ძეგლებს , ბღალავს სახელმწიფო სიმბოლიკას (დროშა , გერბი , ჰიმნი ), საქართველოს ან სხვა სახელმწიფოს ეროვნულ ვალუტას , რელიგიურ სიმბოლოებს , ფიზიკურ ან იურიდიულ პირებს , მათ საქმიანობას , პროფესიას ან საქონელს .

6. შეცდომაში შემყვანი რეკლამა რეკლამა, რომლის მეშვეობითაც რეკლამის დამკვეთს (რეკლამის მწარმოებელს, რეკლამის გამავრცელებელს) განზრახ შეჰყავს შეცდომაში რეკლამის მომხმარებელი და რომელსაც შეუძლია დააზიანოს კონკურენტი.

61. შედარებითი რეკლამა – რეკლამა, რომელიც პირდაპირ ან ირიბად მიუთითებს კონკურენტზე ან ისეთ საქონელზე ან/და მომსახურებაზე, რომლებიც შეთავაზებულია კონკურენტის მიერ.

7. კონტრრეკლამ ა – არასათანადო რეკლამის უარყოფის გავრცელება .

8. რეკლამის დამკვეთი ფიზიკური ან იურიდიული პირი , რომელიც წარმოადგენს სარეკლამო ინფორმაციის წყაროს მისი შემდგომი წარმოების , განთავსებისა და გავრცელებისათვის .

9. რეკლამის მწარმოებელი ფიზიკური ან იურიდიული პირი , რომელიც სარეკლამო ინფორმაციას მზა სახეს აძლევს განთავსებისა და გავრცელებისათვის .

10. რეკლამის გამავრცელებელი ფიზიკური ან იურიდიული პირი , რომელიც განათავსებს და /ან ავრცელებს რეკლამას ქონების (მათ შორის , რადიო - და ტელემაუწყებლობის ტექნიკური საშუალებების , კავშირგაბმულობის არხების , საეთერო დროის და სხვა საშუალებების ) გამოყენებით .

11. რეკლამის მომხმარებელი ფიზიკური ან იურიდიული პირი , რომლის საყურადღებოდ და /ან რომელზე შესაბამისი ზეგავლენის მოსახდენადაც ვრცელდება სარეკლამო ინფორმაცია .

12. თამბაქოს ნაწარმის რეკლამა რეკლამა , რომელიც შეიცავს თამბაქოს ნაწარმის ან თამბაქოს ნაწარმის მწარმოებელი ფირმის სასაქონლო ნიშანს , ლოგოტიპს , თამბაქოს ნაწარმის , მისი კოლოფის , ყუთის , მოხმარების პროცესის ან მასთან დაკავშირებული ქმედების დემონსტრირებას .

13. ალკოჰოლიანი სასმელის რეკლამა რეკლამა , რომელიც შეიცავს ალკოჰოლიანი სასმელის ან ალკოჰოლიანი სასმელის მწარმოებელი ფირმის სასაქონლო ნიშანს , ლოგოტიპს , ალკოჰოლიანი სასმელის, მისი ტარის, მოხმარების პროცესის ან მასთან დაკავშირებული ქმედების დემონსტრირებას .

14. მაგარი სპირტიანი სასმელის რეკლამა ალკოჰოლიანი სასმელის რეკლამა , რომლის შემადგენლობაში სპირტის შემცველობა აღემატება 14 პროცენტს .

15. სექსუალური ხასიათის პროდუქციის რეკლამა – რეკლამა, რომელიც შეიცავს იმ პროდუქციის დემონსტრირებას, რომელიც ემსახურება სექსუალური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილებას, მათ შორის, სექსუალური დარღვევების პროფილაქტიკისა და მკურნალობისათვის განკუთვნილი სამედიცინო ნაწარმისა.

15. სამაუწყებლო რეკლამა – მაუწყებლის მიერ გავრცელებული (გადაცემული) კომერციული, სოციალური ან წინასაარჩევნო რეკლამა, გარდა მაუწყებლის მიერ საკუთარ ან დამოუკიდებელ პროგრამასთან დაკავშირებით გაკეთებული განცხადებისა, რომელიც არის ფიზიკურ ან იურიდიულ პირზე, საქონელზე, მომსახურებაზე, სამუშაოზე, იდეასა და წამოწყებაზე ნებისმიერი საშუალებითა და ფორმით გავრცელებული ინფორმაცია, რომელიც გამიზნულია პირთა განუსაზღვრელი წრისათვის და ემსახურება ფიზიკური ან იურიდიული პირის, საქონლის, მომსახურების, სამუშაოს, იდეისა და წამოწყებისადმი ინტერესის ფორმირებასა და შენარჩუნებას, აგრეთვე საქონლის, მომსახურების, სამუშაოს, იდეისა და წამოწყების რეალიზაციის ხელშეწყობას.

16. აბრა – დაფა, რომელზედაც დატანილია ნებისმიერი ფორმისა და ზომის წარწერა, რომელიც განთავსებულია ეკონომიკური აგენტის ან მეწარმე სუბიექტის ობიექტზე, აღნიშნავს ამ ობიექტის სახელწოდებას და მისგან არაუმეტეს 1.5 მეტრით არის დაშორებული. 

საქართველოს 2003 წლის 20 ივნისის კანონი №2442-სსმI, №20, 11.07.2003წ., მუხ.137

საქართველოს 2005 წლის 25 ნოემბრის კანონი №2165-სსმI, №51, 06.12.2005წ., მუხ.343

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3245-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.182

საქართველოს 2010 წლის 2 ივლისის კანონი №3294-სსმI, №37, 14.07.2010წ., მუხ.225

საქართველოს 2013 წლის  28 მაისის კანონი № 617 – ვებგვერდი, 18 .0 6 .2013წ.

 

თავი II. ზოგადი და სპეციალური მოთხოვნები რეკლამისადმი 

    მუხლი 4. ზოგადი მოთხოვნები რეკლამისადმი

1. რეკლამა მისი წარდგენის მომენტშივე გასაგები უნდა იყოს სპეციალური ცოდნისა და ტექნიკური საშუალებების გამოუყენებლად, როგორც უშუალოდ რეკლამა.

2. რეკლამა საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე ვრცელდება სახელმწიფო ენაზე. ეს მოთხოვნა არ ეხება იმ გადაცემებსა და გამოცემებს, რომლებიც ვრცელდება სხვა ენაზე, აგრეთვე არ ეხება წარწერას საქონლის გამოსახულებაზე, გარდა სასაქონლო ნიშნისა,  ხოლო საქართველოში განთავსებული, სხვა ენაზე რეგისტრირებული სასაქონლო (მომსახურების) ნიშნის (ლოგოტიპის) მფლობელს ევალება მისი ტრანსლიტერაციის წესით გადმოცემა ქართულ ენაზე.

21. საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე აბრაზე წარწერა შესრულებული უნდა იყოს სახელმწიფო ენაზე, ხოლო სურვილის შემთხვევაში იგი შეიძლება შესრულდეს აგრეთვე უცხოურ ენაზე. უცხოურენოვანი წარწერა ზომით არ უნდა აღემატებოდეს სახელმწიფო ენაზე შესრულებულ წარწერას.

3. უცხო ენაზე შესრულებული წარწერა ზომით (ყველა შემთხვევაში) და რაოდენობით (გარდა ტელეპროდუქციისა) არ უნდა აღემატებოდეს სახელმწიფო ენაზე შესრულებულ (ტრანსლიტერირებულ) ფორმას. 

4. ორენოვანი მანათობელი წარწერის გამოყენების შემთხვევაში აუცილებელია ობიექტზე გაკეთებული ყველა წარწერა (ქართულიც და უცხოურიც) იყოს ერთნაირად განათებული და კითხვადი.

5. რეკლამაში ენობრივი ნორმების დაცვის საკითხები რეგულირდება საქართველოს კანონმდებლობით.

6. დაუშვებელია იმ საქონლის რეკლამირება, რომლის წარმოება და რეალიზაციაც აკრძალულია საქართველოს კანონმდებლობით ან საჭიროებს სპეციალურ ნებართვას (ლიცენზიას), მაგრამ ასეთი ნებართვა არ არის მიღებული; აგრეთვე იმ ეკონომიკური აგენტის რეკლამირება, რომლის საქმიანობაც საჭიროებს სპეციალურ ნებართვას (ლიცენზიას), მაგრამ ასეთი ნებართვა არ არის მიღებული.

7. იმ საქონლის რეკლამას, რომლის სერტიფიცირებაც აუცილებელია, უნდა ახლდეს აღნიშვნა „სერტიფიცირებულია“.

8. აკრძალულია არასათანადო რეკლამის განთავსება და გავრცელება. იგი ჩადენილი ქმედების, საზოგადოებრივი საშიშროების ხარისხისა და ხასიათის შესაბამისად იწვევს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ პასუხისმგებლობას.

9. აკრძალულია რეკლამაში ფიზიკური პირის გამოსახულების ან სახელის გამოყენება მისი ნებართვის გარეშე.

10. რეკლამაში განსაკუთრებული უფლებების ობიექტების (ინტელექტუალური საკუთრების) გამოყენება შეიძლება საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული წესით.

11. რეკლამა არ უნდა უბიძგებდეს მოქალაქეებს ძალადობის, აგრესიისა და ქაოსისაკენ, არ უნდა მოუწოდებდეს მათ საშიში ქმედებისაკენ, რომელსაც შეუძლია ზიანი მიაყენოს ადამიანის ჯანმრთელობას ან დაემუქროს მის უსაფრთხოებას.

12. აკრძალულია რეკლამის გადასახდელის დიფერენცირება რეკლამირებადი საქონლის სახეების მიხედვით.

13. უცხო ქვეყნიდან საქართველოში გავრცელებული (ტრანსლირებული) რეკლამა, რომელიც ეწინააღმდეგება საქართველოს კანონმდებლობას რეკლამის შესახებ, უნდა აღიკვეთოს საქართველოს კანონმდებლობისა და საერთაშორისო ხელშეკრულებების შესაბამისად.

14. აკრძალულია სექსუალური ხასიათის პროდუქციის რეკლამირებისას არასრულწლოვანთა გამოსახულების ან ხმის ნებისმიერი ფორმით გამოყენება.

[15. მეწარმის მიერ საქართველოს ტერიტორიაზე ქონების რეალიზაციის ან/და მომსახურების გაწევის შეთავაზებისას ან/და რეკლამირებისას ფასი, გარდა საქართველოს ეროვნული ბანკის შესაბამისი სამართლებრივი აქტით დადგენილი გამონაკლისი შემთხვევებისა, გამოხატული უნდა იყოს მხოლოდ ლარით. (ამოქმედდეს 2017 წლის 1 ივლისიდან)]

საქართველოს 1999 წლის 22 ივნისის კანონი №2135-სსმI, №27(34), 06.07.1999წ., მუხ.141  

საქართველოს 2000 წლის 30 ივნისის კანონი №462-სსმI, №27, 17.07.2000წ., მუხ.84

საქართველოს 2003 წლის 20 ივნისის კანონი №2442-სსმI, №20, 11.07.2003წ., მუხ.137

საქართველოს 2013 წლის  28 მაისის კანონი № 617 – ვებგვერდი, 18 .0 6 .2013წ.

საქართველოს 2016 წლის 29  დეკემბრის კანონი №243  - ვებგვერდი, 13.01.2017წ.

    მუხლი 5. არაგარერეკლამა

1. არასარეკლამო ვიდეო-აუდიო-და კინოპროდუქციაში, აგრეთვე ბეჭდვით გამოცემებში აკრძალულია რეკლამის მომხმარებელთა ყურადღების ერთდროული აქცენტირება საქონლის კონკრეტულ მარკაზე (მოდელზე, არტიკულზე), დამამზადებელზე, შემსრულებელზე ან გამყიდველზე, იმ წინასწარი მითითების გარეშე, რომ ეს არის რეკლამა.

2. (ამოღებულია).

3. (ამოღებულია).

4. (ამოღებულია).

5. (ამოღებულია).

6. აკრძალულია კინო- და ვიდეომომსახურებაში ფილმის დემონსტრირების შეწყვეტა რეკლამით, გარდა სერიებს (ნაწილებს) შორის შესვენებებისა.

7. უფასო საცნობარო სატელეფონო მომსახურებისას რეკლამა აბონენტს შეიძლება მიეწოდოს მხოლოდ მის მიერ მოთხოვნილი ინფორმაციის შეტყობინების შემდეგ.

8. სატელეფონო, საკომპიუტერო და სხვა ფასიანი საცნობარო მომსახურებისას რეკლამა აბონენტს შეიძლება მიეწოდოს მხოლოდ მისი თანხმობით. ასეთი რეკლამის ღირებულება არ უნდა შევიდეს აბონენტის მიერ მოთხოვნილი ინფორმაციის ღირებულებაში.

9. აკრძალულია ტელექსით ან ფაქსით რეკლამის გავრცელება აბონენტის წინასწარი თანხმობის გარეშე.

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3245-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.182

    მუხლი 6. გარე რეკლამა

1. რეკლამის გავრცელება საქართველოს ქალაქებში, სოფლებში და სხვა ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეულების ტერიტორიაზე შეიძლება პლაკატების, სტენდების, შუქფირნიშების, სტაბილური ტერიტორიული განთავსების სხვა ტექნიკური საშუალებების (გარე რეკლამა) გამოყენების იმ წესით, რომელიც გათვალისწინებულია ამ მუხლის მე-2–8 პუნქტებით.

2. გარე რეკლამა არ უნდა ჰგავდეს საგზაო ნიშნებსა და მაჩვენებლებს; მან არ უნდა გააუარესოს ამ ნიშნების, მაჩვენებლებისა და გზის ხილვადობა, საფრთხე არ უნდა შეუქმნას ტრანსპორტისა და ქვეითად მოსიარულეთა მოძრაობას. შენობა-ნაგებობებზე გავრცელებული რეკლამა არ უნდა აუარესებდეს მათ არქიტექტურულ იერსახეს და კონსტრუქციულად მდგრადი უნდა იყოს. ნებისმიერი სახით გავრცელებული გარე რეკლამა არ უნდა ამახინჯებდეს ეროვნულ და მსოფლიო კულტურულ საგანძურში შემავალ ისტორიულ და არქიტექტურულ ძეგლებს.

3. ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეულის ტერიტორიაზე გარე რეკლამის განთავსების ნებართვის შემოღების თაობაზე გადაწყვეტილებას იღებს შესაბამისი თვითმმართველი ერთეულის წარმომადგენლობითი ორგანო. გარე რეკლამის განთავსების სანებართვო რეგულირების შემოღების თაობაზე გადაწყვეტილების მიღების შემთხვევაში ნებართვას გასცემს ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეულის აღმასრულებელი ორგანო (ქ. თბილისში – მერია). გარე რეკლამის განთავსების ნებართვა გაიცემა „ლიცენზიებისა და ნებართვების შესახებ“ საქართველოს კანონით განსაზღვრული წესით.

4. ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოებს უნდა ჰქონდეთ გარე რეკლამის გავრცელების გეგმა (რეკლამის ზომის, ფორმისა და მიზანშეწონილობის გათვალისწინებით), რომელიც შეთანხმებული უნდა იყოს:

ა) საავტომობილო გზების მმართველობის სათანადო ორგანოსთან და საგზაო პოლიციის ტერიტორიულ ქვედანაყოფთან – რეკლამის გავრცელების ტერიტორიის საავტომობილო გზების კუთვნილ ან მის მომიჯნავე ზოლში მდებარეობისას (დასახლებული პუნქტების საზღვრების გარეთ);

ბ) საგზაო პოლიციის ტერიტორიულ ქვედანაყოფთან – საქალაქო და სასოფლო დასახლებების ტერიტორიებზე;

გ) რკინიგზის მმართველობის სათანადო ორგანოსთან – რეკლამის გავრცელების ტერიტორიის რკინიგზის ტერიტორიის კუთვნილ ზოლში მდებარეობისას;

დ) საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა დაცვისა და გამოყენების მთავარ სამეცნიერო-საწარმოო სამმართველოსთან ან მისდამი დაქვემდებარებულ სტრუქტურებთან რეგიონებში – ბუნების, ისტორიისა და კულტურის დაცვით ზონებში, ნაკრძალებსა და ეროვნულ პარკებში.

5. (ამოღებულია).

6. ამ კანონით დადგენილი გარე რეკლამის განთავსების ნებართვა გაიცემა მხოლოდ სახელმწიფო ან ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეულის საკუთრებაში არსებულ მიწის ნაკვეთზე ან სხვა ქონებაზე გარე რეკლამის განთავსებისათვის. ფიზიკური ან კერძო სამართლის იურიდიული პირის ან საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სხვა ორგანიზებული წარმონაქმნის საკუთრებაში არსებულ მიწის ნაკვეთზე ან სხვა ქონებაზე გარე რეკლამის განთავსება დაიშვება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით და არ საჭიროებს ამ კანონით განსაზღვრულ გარე რეკლამის განთავსების ნებართვას. ფიზიკური ან კერძო სამართლის იურიდიული პირის ან საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სხვა ორგანიზებული წარმონაქმნის საკუთრებაში არსებულ მიწის ნაკვეთზე ან სხვა ქონებაზე გარე რეკლამის განთავსებისათვის გადასახდელის ოდენობა და გადახდის წესი დგინდება მესაკუთრესთან დადებული ხელშეკრულებით, თუ კანონით ან ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

7. გარე რეკლამაზე მითითებული უნდა იყოს ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს მიერ რეკლამის გამავრცელებელზე გაცემული ნებართვის ნომერი.

8. ეკონომიკური აგენტის (მეწარმე სუბიექტის) ოფისზე ნებისმიერი ფორმით (აბრა, სტენდი და ა.შ.) განთავსებული ნებისმიერი ზომის წარწერა, რომელიც აღნიშნავს, რომ ამ ოფისში არის განთავსებული ესა თუ ის ობიექტი, სავაჭრო ფირმა, რესტორანი და ა.შ. არ შეიძლება ჩაითვალოს რეკლამად, თუ ის არ არის დაშორებული ამ კონკრეტული ობიექტიდან 1,5 მეტრით მაინც.

საქართველოს 2005 წლის 3 ივნისის კანონი №1551-სსმI, №31, 27.06.2005წ., მუხ.189

საქართველოს 2008 წლის 5 დეკემბრის კანონი №629-სსმI, №36, 12.12.2008წ., მუხ.237

საქართველოს 2014  წლის  5  თებერვლის კანონი №1969 - ვებგვერდი, 19.02.2014წ.

    მუხლი 7. რეკლამა სატრანსპორტო საშუალებებზე

1. სატრანსპორტო საშუალებებზე რეკლამის გავრცელება ხდება შესაბამისი სატრანსპორტო საშუალების მესაკუთრესთან (ან პირთან, რომელსაც აქვს სატრანსპორტო საშუალების ფლობის უფლება) დადებული ხელშეკრულების საფუძველზე, თუ კანონით ან ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. მოძრაობის უსაფრთხოების დაცვის მიზნით სატრანპორტო საშუალებებზე რეკლამის გავრცელების შეზღუდვისა და აკრძალვის შემთხვევებს განსაზღვრავს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს შესაბამისი ორგანო.    

    მუხლი 8. ალკოჰოლიანი სასმელებისა და თამბაქოს ნაწარმის რეკლამა

1. ალკოჰოლიანი სასმელებისა და თამბაქოს ნაწარმის რეკლამა, გავრცელების წესის მიუხედავად, არ უნდა ქმნიდეს შთაბეჭდილებას, რომ ალკოჰოლის ან თამბაქოს გამოყენება ხელს უწყობს ფიზიკური და ფსიქიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებას, საზოგადოებრივ თუ სპორტულ სარბიელზე წარმატების მიღწევას.

2. რეკლამა არ უნდა ახდენდეს ალკოჰოლის ან თამბაქოს გამოყენებისაგან თავის შეკავების დისკრედიტირებას. ამასთან, იგი არ უნდა შეიცავდეს ინფორმაციას მათი დადებითი სამკურნალო თვისებების შესახებ.

3. აკრძალულია მაგარი სპირტიანი სასმელებისა და თამბაქოს ნაწარმის რეკლამის ნებისმიერი სახით გავრცელება ქალაქებისა და სხვა დასახლებული პუნქტების გამზირებზე, ხიდებზე, მოედნებზე (და მათ მიმდებარე ტერიტორიაზე 20 მეტრის ფარგლებში) და სატრანსპორტო საშუალებებზე.

4. აკრძალულია ალკოჰოლიანი სასმელებისა და თამბაქოს ნაწარმის რეკლამის მიმართვა უშუალოდ არასრულწლოვნებისადმი, აგრეთვე ასეთი რეკლამის ნებისმიერი სახით გავრცელება არასრულწლოვანთათვის გათვალისწინებულ კინო- და ვიდეომომსახურებაში, რადიო- და ტელეგადაცემებში, ბეჭდვით გამოცემებში.

5. აკრძალულია ალკოჰოლიანი სასმელისა და თამბაქოს ნაწარმის რეკლამის გავრცელება საბავშვო, სასწავლო და სამედიცინო დაწესებულებებში, კულტურისა და სპორტის ორგანიზაციებში, აგრეთვე მათგან 100 მეტრის რადიუსში, გარდა ამ მუხლის 51 და 52 პუნქტებით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

51 . სპორტის ორგანიზაციებში ალკოჰოლიანი სასმელის რეკლამის გავრცელება დაიშვება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სპორტის ორგანიზაცია (სტადიონი, სპორტული დარბაზი) მასპინძლობს ადგილობრივი (ეროვნული/ლოკალური) ან საერთაშორისო მნიშვნელობის სპორტულ ღონისძიებას (გარდა საბავშვო სპორტული შეჯიბრებისა).

52 . ამ მუხლის 51 პუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ალკოჰოლიანი სასმელის რეკლამის მიზნით დაიშვება ალკოჰოლიანი სასმელის ან ამ პროდუქციის მწარმოებელი ფირმის სასაქონლო ნიშნის, ლოგოტიპის გამოყენება და სპორტულ ეკიპირებასა და სხვა ატრიბუტიკაზე გამოსახვა.

6. თამბაქოს ნაწარმის რეკლამა არ უნდა შეიცავდეს ამ ნაწარმის კოლოფისა და ყუთის გახსნილ მდგომარეობაში და მისი მოხმარების პროცესის დემონსტრირებას, მოწოდებებს მისი გამოყენების შესახებ. ამასთანავე, იგი არ უნდა არღვევდეს საყოველთაოდ აღიარებულ ჰუმანურ, ეთიკურ და ეთნოფსიქოლოგიაში დამკვიდრებულ ზნეობრივ ნორმებს.

6 1 . ალკოჰოლიანი სასმელის რეკლამას, რომელიც შეიცავს ასეთი სასმელის ტარის გახსნილ მდგომარეობაში ან მისი მოხმარების პროცესის დემონსტრირებას, მოწოდებებს მისი გამოყენების შესახებ, უნდა ახლდეს გაფრთხილება: „ალკოჰოლის დიდი ოდენობით მიღება ვნებს ჯანმრთელობას“. ამასთანავე, იგი არ უნდა არღვევდეს საყოველთაოდ აღიარებულ ჰუმანურ, ეთიკურ და ეთნოფსიქოლოგიაში დამკვიდრებულ ზნეობრივ ნორმებს.

7. აკრძალულია მაგარი სპირტიანი სასმელებისა და თამბაქოს ნაწარმის რეკლამის გავრცელება რადიოსა და ტელევიზიის საშუალებით, გაზეთების კაბადონებზე, ჟურნალების გარეკანზე.

8. თამბაქოს ნაწარმის რეკლამის გავრცელებას (გარდა რადიოს და ტელევიზიის საშუალებით) უნდა ახლდეს გაფრთხილება თამბაქოს მოწევის მავნებლობის შესახებ, რომლის ტექსტს, კომპიუტერულ შრიფტსა და ზომას ადგენს საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრო. ამგვარი ინფორმაცია უნდა ავსებდეს რეკლამის მთელი მოცულობის არანაკლებ 20 პროცენტს.

9. რადიო და ტელევიზიის საშუალებებით თამბაქოს ნაწარმის რეკლამირებისას საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს მიერ დამტკიცებული ინფორმაცია თამბაქოს მოწევის მავნეობის შესახებ უნდა იყოს გახმოვანებული.

საქართველოს 2001 წლის 21 დეკემბრის კანონი №1220-სსმI., №1, 10.01.2002წ, მუხ.5

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3243-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.180

საქართველოს 2008 წლის 30 დეკემბრის კანონი №942-სსმI, №2, 16.01.09წ., მუხ.5

    მუხლი 81. სექსუალური ხასიათის პროდუქციის რეკლამა

1. აკრძალულია სექსუალური ხასიათის პროდუქციის რეკლამის გავრცელება რადიოსა და ტელევიზიის საშუალებით, გაზეთების კაბადონებსა და ჟურნალების გარეკანზე.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული აკრძალვა არ ვრცელდება სექსუალური ხასიათის სამკურნალო-პროფილაქტიკურ საშუალებებსა და სამედიცინო ნაწარმზე, თუ ეს აუცილებელია ადამიანის ჯანმრთელობის უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად. ასეთ შემთხვევაში აღნიშნული პროდუქციის რეკლამის განთავსება და გავრცელება ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით.

საქართველოს 2003 წლის 20 ივნისის კანონი №2442-სსმI, №20, 11.07.2003წ., მუხ.137

    მუხლი 9. ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამა

1. ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამა ნიშნავს მასობრივი ინფორმაციის საშუალებით, ასევე ნებისმიერი ფორმითა და საშუალებით გავრცელებულ მასალას ან/და ქმედებას, რომლის მიზანია ამ ფარმაცევტული პროდუქტის გამოყენების პროპაგანდა.

2. აკრძალულია სპეციალურ კონტროლს დაქვემდებარებული (პირველი ჯგუფისათვის მიკუთვნებული), მეორე ჯგუფისათვის მიკუთვნებული და საქართველოს ბაზარზე დაშვების უფლების არმქონე ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამა.

3. მესამე ჯგუფისათვის მიკუთვნებული ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამა დასაშვებია რეკლამის ტექსტის საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს მმართველობის სფეროში შემავალ კომპეტენტურ სამსახურთან წინასწარი შეთანხმებით და შემდეგი პირობების დაცვით:

ა) თუ ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამა ვრცელდება ბეჭდური სახით, ის უნდა მოიცავდეს გამაფრთხილებელ მითითებას: „გამოყენებისას გაეცანით ინსტრუქციას, გვერდითი მოვლენების შესახებ დეტალური ინფორმაციის მისაღებად მიმართეთ ექიმს“;

ბ) თუ ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამა ვრცელდება არაბეჭდური სახით, გამაფრთხილებელი მითითება უნდა გახმოვანდეს;

გ) ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამის ტელევიზიით გავრცელების შემთხვევაში, როდესაც შესაძლებელია მისი როგორც ვიზუალურად აღქმა, ისე გახმოვანება, გამაფრთხილებელი წარწერა უნდა ჩანდეს (იკითხებოდეს) არანაკლებ სამი წამის განმავლობაში და ასევე უნდა გახმოვანდეს.

4. რეკლამის ტექსტის საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს მმართველობის სფეროში შემავალ კომპეტენტურ სამსახურთან წინასწარი შეთანხმება გულისხმობს შეთანხმებას იმასთან დაკავშირებით, რომ სარეკლამო ტექსტი შეესაბამება ინსტრუქციაში მითითებულ ინფორმაციას.

5. დაუშვებელია, ფარმაცევტული პროდუქტის სარეკლამო ტექსტი შინაარსობრივად განსხვავდებოდეს ამ პროდუქტის გამოყენების მომხმარებლისათვის განკუთვნილ ინსტრუქციაში მითითებული ჩვენებებისაგან.

6. დაუშვებელია ფარმაცევტულ პროდუქტად დაურეგისტრირებელი, ასევე ფარმაცევტული პროდუქტის სახელმწიფო რეგისტრაციის ეროვნული რეჟიმით ნებაყოფლობით დაურეგისტრირებელი კომპლემენტარული სამკურნალო საშუალების, ბიოლოგიურად აქტიური დანამატისა და პარასამკურნალო საშუალების სარეკლამო ტექსტში დაავადებების მითითება და მათი ფარმაცევტულ პროდუქტებად წარმოჩენა.

7. ფარმაცევტული პროდუქტის სახელმწიფო რეგისტრაციის ეროვნული რეჟიმით ნებაყოფლობით რეგისტრირებული ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამა თავისუფალია და მასზე არ ვრცელდება ამ მუხლით განსაზღვრული რეგულირება, გარდა ამ მუხლის მე-5 პუნქტით განსაზღვრულისა.

8. საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს მმართველობის სფეროში შემავალი კომპეტენტური სამსახური ახორციელებს ფარმაცევტული პროდუქტის რეკლამის მონიტორინგს „წამლისა და ფარმაცევტული საქმიანობის შესახებ“ საქართველოს კანონით დადგენილი პირობების დაცვის უზრუნველყოფის კუთხით.

9. რეკლამად არ ითვლება:

ა) ფარმაცევტული პროდუქტის მარკირება, ინსტრუქცია;

ბ) საქმიანი კორესპონდენცია;

გ) ფაქტოგრაფიული, ინფორმაციული ხასიათის პროსპექტი და საცნობარო მასალა, თუ მათში ასახული ინფორმაცია შეეხება მხოლოდ ფარმაცევტული პროდუქტის ცვლილებას ან/და სიფრთხილის ზომებს;

დ) ჯანმრთელობასთან ან/და დაავადებასთან დაკავშირებული ინფორმაცია, თუ მასში არ არის პირდაპირი ან ირიბი მითითება ფარმაცევტული პროდუქტით მკურნალობაზე;

ე) სამედიცინო და ფარმაცევტული დარგის მუშაკებისათვის ფარმაცევტული პროდუქტის შესახებ ინფორმაციის მიწოდება.

10. პირველი და მეორე ჯგუფებისათვის მიკუთვნებული ფარმაცევტული პროდუქტების, ასევე საქართველოს ბაზარზე დაშვების უფლების არმქონე ფარმაცევტული პროდუქტის მოსახლეობისათვის რეკლამის მიზნით დარიგება დაუშვებელია.

საქართველოს 1998 წლის 24 დეკემბრის კანონი №1775-სსმI, №1(8), 14.01.1999წ., მუხ.11

საქართველოს 2009 წლის 10 აგვისტოს კანონი №1587-სსმI, №26, 27.08.2009წ., მუხ.150

    მუხლი 91. ჩვილ ბავშვთა ხელოვნური კვების რეკლამა

აკრძალულია ჩვილ ბავშვთა ხელოვნური კვების პროდუქტების (გარდა დამატებითი საკვებისა), საწოვრიანი ბოთლებისა და სატყუარების ნებისმიერი სახის რეკლამა.

საქართველოს 1999 წლის 9 სექტემბრის კანონი №2378-სსმI, №43(50), 21.09.1999წ., მუხ.219

    მუხლი 10. იარაღის რეკლამა

აკრძალულია საბრძოლო იარაღის რეკლამის გავრცელება. ყველა სხვა სახის, მათ შორის, სანადირო, სპორტული იარაღის რეკლამის გავრცელება შეიძლება სპეციალური ნებართვის საფუძველზე, რომელსაც გასცემს საქართველოს შინაგან საქმეთა შესაბამისი ორგანო.

    მუხლი 11. ფასიანი ქაღალდების რეკლამა

1. ფასიანი ქაღალდების გამოშვებისა და განთავსების შესახებ რეკლამის გავრცელების მიზანია ინფორმატიულობა. ფასიანი ქაღალდების შეთავაზება და მიწოდება ხდება მხოლოდ მათი ემისიის პროსპექტის მეშვეობით.

2. ფასიანი ქაღალდების შესახებ რეკლამაში მითითებული უნდა იყოს:

ა) ემიტენტის დასახელება;

ბ) ანდერრაიტერის დასახელება და მისამართი;

გ) განთავსებისათვის პასუხისმგებელი პირების ვინაობა და მისამართი;

დ) სად და ვისთან შეუძლია პოტენციურ ინვესტორს შეიძინოს ემისიის პროსპექტი ან გაეცნოს მას;

ე) ლიცენზიის ნომერი და იმ ორგანოს დასახელება, რომელმაც გასცა ლიცენზია.

3. ფასიანი ქაღალდების შესახებ რეკლამის გავრცელებისას დაუშვებელია:

ა) ფასიანი ქაღალდების რეკლამის გავრცელება მათი ემისიის პროსპექტის სახელმწიფო რეგისტრაციამდე;

ბ) ემისიის პროსპექტში აღნიშნულის გარდა რაიმე სხვა ინფორმაციის გავრცელება;

გ) საქმიანობის მომავალი ეფექტიანობის (მომგებიანობის) შესახებ ნებისმიერი გარანტიის, დაპირების ან ვარაუდის განცხადება, მათ შორის, ფასიანი ქაღალდების საკურსო ღირებულების გაზრდის თაობაზე;

დ) ჩვეულებრივ აქციებზე დივიდენდების გარანტირებული სიდიდის ჩვენება;

ე) ემიტენტის მიერ საკუთარი ფასიანი ქაღალდების თვითკვოტირების ნებისმიერი ცდა და გამოვლინება.

    მუხლი 12. სოციალური რეკლამა

1. სოციალური რეკლამა – საზოგადოებრივი სიკეთის ხელშეწყობისკენ, საქველმოქმედო მიზნების მიღწევისკენ, მნიშვნელოვან საზოგადოებრივ საკითხებზე საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებისკენ ან/და საზოგადოების ქცევის პოზიტიური თვალსაზრისით შეცვლის ხელშეწყობისკენ მიმართული რეკლამა, რომელიც არ არის არც კომერციული და არც წინასაარჩევნო რეკლამა და არ შეიცავს სახელმწიფო ან ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს, კერძო ან საჯარო სამართლის იურიდიული პირის მიერ გაწეული მომსახურების რეკლამას.

2. სოციალურ რეკლამაში არ უნდა იყოს მოხსენიებული კომერციული ორგანიზაციები და ინდივიდუალური მეწარმეები, მათი საქონლის კონკრეტული მარკები (მოდელები, არტიკულები), აგრეთვე იმ საქონლის კონკრეტული მარკები (მოდელები, არტიკულები), რომელიც წარმოადგენს არაკომერციული ორგანიზაციების დამხმარე სამეწარმეო საქმიანობის შედეგს.

3. ფიზიკური და იურიდიული პირების სოციალური რეკლამის წარმოებისა და გავრცელებისათვის უსასყიდლო საქმიანობა, აგრეთვე ამ პირთა მიერ საკუთარი ქონების, მათ შორის, ფულადი სახსრების, სხვა ფიზიკური და იურიდიული პირებისათვის ამ მიზნით გადაცემა ითვლება საქველმოქმედო საქმიანობად, რომლისთვისაც საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულია შეღავათები.

4. (ამოღებულია).

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3245-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.182

საქართველოს 201 4  წლის  31  ოქტომბრის კანონი №2760 - ვებგვერდი, 18.11. 2014 წ.

    მუხლი 121. შედარებითი რეკლამა

შედარებითი რეკლამა დაიშვება შემდეგ შემთხვევებში:

ა) თუ ის ერთმანეთს ადარებს ისეთ საქონელს ან/და მომსახურებას, რომლებიც გამოიყენება ერთი და იმავე საჭიროებისათვის ან მიზნისათვის;

ბ) თუ ის ობიექტურად ადარებს ერთმანეთს საქონლის ან/და მომსახურების ერთ ან მეტ საგნობრივ, არსებით, შემოწმებად და ტიპურ თვისებებს, რომლებსაც შეიძლება შეიცავდეს ღირებულება;

გ) თუ ის ბაზარზე არ იწვევს აღრევას რეკლამის დამკვეთსა და კონკურენტს ან რეკლამის დამკვეთისა და კონკურენტის სავაჭრო ნიშნებს, სავაჭრო დასახელებებს, სხვა განმასხვავებელ ნიშნებს, საქონელსა და მომსახურებას შორის;

დ) თუ ის არ ახდენს კონკურენტის მდგომარეობის, სავაჭრო ნიშნების, სავაჭრო დასახელებების, სხვა განმასხვავებელი ნიშნების, საქონლის, მომსახურების ან საქმიანობის დისკრედიტაციას;

ე) თუ ის წარმოშობის მითითებით გამოშვებული პროდუქციის რეკლამირებისას, თითოეულ შემთხვევაში, მიუთითებს იმავე დასახელების პროდუქციას;

ვ) თუ ის არ სარგებლობს კონკურენტის სავაჭრო ნიშნის, სავაჭრო დასახელების და სხვა განმასხვავებელი ნიშნის რეპუტაციით ან კონკურენტპროდუქტის წარმოშობის აღნიშვნით;

ზ) თუ ის არ წარმოადგენს საქონლის ან/და მომსახურების რეპროდუქციას, რომელთა სავაჭრო ნიშანი და სავაჭრო დასახელება დაცულია.

საქართველოს 2005 წლის 25 ნოემბრის კანონი №2165-სსმI, №51, 06.12.2005წ., მუხ.343

    მუხლი 13. სპონსორობა

ამ კანონის მიხედვით, სპონსორობა არის ფიზიკური და იურიდიული პირების მიერ სხვა ფიზიკური და იურიდიული პირების საქმიანობაში წვლილის შეტანა (ფულადი სახსრების, ქონების, ინტელექტუალური მოღვაწეობის შედეგების, მომსახურების გაწევისა და გაწეული მომსახურების, სამუშაოს შესრულების სახით) სპონსორის მიერ წარმოებული საქონლის რეკლამის გავრცელების პირობით. სპონსორული შენატანი განიხილება რეკლამის ღირებულებად, ხოლო სპონსორი და დასპონსორებული, შესაბამისად, – რეკლამის დამკვეთად და რეკლამის გამავრცელებლად. სპონსორს უფლება არა აქვს, ჩაერიოს რეკლამის მწარმოებლისა და გამავრცელებლის საქმიანობაში. სპონსორობის უფლება არა აქვთ იმ პირებს, რომელთა ნაწარმის ან საქმიანობის გავრცელებაც აკრძალულია ამ კანონით. აკრძალულია თამბაქოს მწარმოებლების, იმპორტიორებისა და რეალიზატორების მიერ პირდაპირი ან/და არაპირდაპირი, ანუ სხვა იურიდიული თუ ფიზიკური პირის საშუალებით, სპონსორობა.

საქართველოს 2000 წლის 30 ივნისის კანონი №462-სსმI, №27, 17.07.2000წ., მუხ.84

საქართველოს 2008 წლის 30 დეკემბრის კანონი №942-სსმI, №2, 16.01.09წ., მუხ.5

    მუხლი 14. არასრულწლოვანთა დაცვა რეკლამის წარმოების, განთავსებისა და გავრცელების დროს

რეკლამის წარმოების, განთავსებისა და გავრცელების დროს არასრულწლოვანთა გულუბრყვილობისა და გამოუცდელობის ბოროტად გამოყენებისაგან მათი დაცვის მიზნით აკრძალულია:

ა) არასრულწლოვანთათვის შთაგონება – დაარწმუნონ მშობლები ან სხვა პირები რეკლამირებადი საქონლის შეძენაში;

ბ) არასრულწლოვანთა ყურადღების მიპყრობა იმაზე, რომ რეკლამირებადი საქონლის ფლობა უპირატესობას ანიჭებს მათ სხვა არასრულწლოვანთა მიმართ, ხოლო მისი უქონლობა იწვევს საწინააღმდეგო ეფექტს;

გ) რეკლამაში ისეთი ტექსტის, აუდიო- და ვიდეოინფორმაციის მოთავსება, რომლებიც აჩვენებს არასრულწლოვნებს საშიშ ადგილას და ვითარებაში;

დ) არასრულწლოვანთათვის საქონლის გამოსაყენებლად საჭირო ჩვევების აუცილებელი დონის გაუთვალისწინებლობა. ამასთან, თუ საქონლის გამოყენების შედეგები ნაჩვენები ან აღწერილია, რეკლამა უნდა იძლეოდეს ინფორმაციას იმის შესახებ, რისი მიღწევაც რეალურად შესაძლებელია იმ ასაკობრივი ჯგუფის არასრულწლოვანთათვის, რომლისთვისაც განკუთვნილია ეს საქონელი;

ე) არასრულწლოვანთათვის საქონლის ღირებულებაზე (ფასზე) არარეალური (დამახინჯებული) წარმოდგენის შექმნა, კერძოდ, სიტყვების „მხოლოდ“, „სულ რაღაც“ და მათ მსგავსთა გამოყენებით, აგრეთვე პირდაპირი ან ირიბი მითითებით იმაზე, რომ რეკლამირებადი საქონელი ხელმისაწვდომია ყველა ოჯახის ბიუჯეტისათვის.

 

თავი III. რეკლამის დამკვეთის, მწარმოებლისა და გამავრცელებლის უფლება-მოვალეობანი

    მუხლი 15. სარეკლამო მასალის შენახვის ვადები

რეკლამის დამკვეთი, მწარმოებელი და გამავრცელებელი ვალდებულნი არიან შეინახონ სარეკლამო მასალები ან მათი ასლები, მათში შემდგომში შეტანილი ყველა ცვლილების ჩათვლით, რეკლამის უკანასკნელად გავრცელების დღიდან 2 თვის განმავლობაში, ხოლო თუ სარეკლამო მასალა სადავო გახდა – შესაბამისი ორგანოების მიერ ამ დავის გადაწყვეტამდე.

    მუხლი 16. (ამოღებულია)

საქართველოს 2005 წლის 3 ივნისის კანონი №1551-სსმI, №31, 27.06.2005წ., მუხ.189

საქართველოს 2014  წლის  5  თებერვლის კანონი №1969 - ვებგვერდი, 19.02.2014წ.

 

თავი IV. სახელმწიფო კონტროლი რეკლამის სფეროში

    მუხლი 17. ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების უფლებამოსილებანი რეკლამის სფეროში

ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოები თავიანთი კომპეტენციის ფარგლებში უფლებამოსილი არიან რეკლამის შესახებ საქართველოს კანონმდებლობის დამრღვევს კანონით დადგენილი წესით დააკისრონ ადმინისტრაციული სახდელი.

საქართველოს 2004 წლის 29 დეკემბრის კანონი №883-სსმI, №6, 19.01.2005 წ., მუხ.39

საქართველოს 2005 წლის 3 ივნისის კანონი №1551-სსმI, №31, 27.06.2005წ., მუხ.189

საქართველოს 2014  წლის  5  თებერვლის კანონი №1969 - ვებგვერდი, 19.02.2014წ.

    მუხლი 171 . კონტროლი სამაუწყებლო რეკლამის სფეროში

სამაუწყებლო რეკლამის სფეროში რეკლამის გავრცელების დროის, განთავსების ფორმისა (ადგილისა) და გამოყენებული საშუალებების, აგრეთვე სამაუწყებლო რეკლამის გამავრცელებლის მიერ „მაუწყებლობის შესახებ“ და „რეკლამის შესახებ“ საქართველოს კანონებით, საქართველოს სხვა საკანონმდებლო აქტებით დადგენილი შეზღუდვების დაცვის კონტროლს ახორციელებს მხოლოდ საქართველოს კომუნიკაციების ეროვნული კომისია, რომელიც თავისი კომპეტენციის ფარგლებში:

ა) იღებს გადაწყვეტილებას არასათანადო რეკლამის სრულად ან ნაწილობრივ შეჩერებაზე ან კონტრრეკლამის განხორციელებაზე;

ბ) უფლებამოსილია „მაუწყებლობის შესახებ“ და „რეკლამის შესახებ“ საქართველოს კანონების, სხვა საკანონმდებლო აქტების მოთხოვნათა დამრღვევს კანონით დადგენილი წესით დააკისროს „მაუწყებლობის შესახებ“ საქართველოს კანონით განსაზღვრული სანქცია;

გ) უფლებამოსილია მიმართოს შესაბამის ორგანოებს სისხლისსამართლებრივი დევნის დაწყების თაობაზე.

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3245-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.182

    მუხლი 18. (ამოღებულია)

საქართველოს 2005 წლის 3 ივნისის კანონი №1551-სსმI, №31, 27.06.2005წ., მუხ.189

საქართველოს 2014  წლის  5  თებერვლის კანონი №1969 - ვებგვერდი, 19.02.2014წ.

 

თავი V. კონტრრეკლამა და პასუხისმგებლობა არასათანადო რეკლამისათვის

    მუხლი 19. კონტრრეკლამა

კონტრრეკლამა უნდა გავრცელდეს იმავე საშუალებებით და მათი თანამიმდევრობის, სივრცისა და ადგილის იმავე მახასიათებლების გამოყენებით, რომლებითაც არასათანადო რეკლამა.

საქართველოს 2005 წლის 3 ივნისის კანონი №1551-სსმI, №31, 27.06.2005წ., მუხ.189

საქართველოს 2014  წლის  5  თებერვლის კანონი №1969 - ვებგვერდი, 19.02.2014წ.

    მუხლი 20.   რეკლამის დამკვეთის, მწარმოებლისა და გამავრცელებლის პასუხისმგებლობა

1. რეკლამის დამკვეთი პასუხს აგებს რეკლამის შესახებ საქართველოს კანონმდებლობის დარღვევისათვის რეკლამის შესაქმნელად წარდგენილი ინფორმაციის შინაარსზე, თუ არ დამტკიცდა, რომ ეს დარღვევა მოხდა რეკლამის მწარმოებლის ან გამავრცელებლის მიზეზით.

2. რეკლამის მწარმოებელი პასუხს აგებს რეკლამის შესახებ საქართველოს კანონმდებლობის დარღვევისათვის იმ ნაწილში, რომელიც ეხება რეკლამის გაფორმებას, წარმოებას ან მომზადებას.

3. რეკლამის გამავრცელებელი პასუხს აგებს რეკლამის შესახებ საქართველოს კანონმდებლობის დარღვევისათვის იმ ნაწილში, რომელიც ეხება რეკლამის გავრცელების დროს, ადგილს ან საშუალებებს.

    მუხლი 21.   პასუხისმგებლობა რეკლამის შესახებ საქართველოს  კანონმდებლობის დარღვევისათვის

1. რეკლამის შესახებ საქართველოს კანონმდებლობის დარღვევისათვის ფიზიკურ და იურიდიულ პირებს (რეკლამის დამკვეთებს, მწარმოებლებსა და გამავრცელებლებს) ეკისრებათ პასუხისმგებლობა საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

2. ამ კანონის მე-6 მუხლით გათვალისწინებული მოთხოვნების შესრულებისათვის პასუხისმგებელი არიან ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოები.

21 . სამაუწყებლო რეკლამის მარეგულირებელი ნორმების შეუსრულებლობისთვის პასუხისმგებლობას აკისრებს საქართველოს კომუნიკაციების ეროვნული კომისია.

3. პირებს, რომელთა უფლებები და ინტერესები დარღვეულია არასათანადო რეკლამის შედეგად, უფლება აქვთ დადგენილი წესით, სარჩელით მიმართონ სასამართლოს ჯანმრთელობისა და ქონებისათვის, სახელის, ღირსებისა და საქმიანი რეპუტაციისათვის მიყენებული ზიანის კომპენსაციის თაობაზე და მოითხოვონ არასათანადო რეკლამის საჯაროდ უარყოფა.

4. პასუხისმგებლობის დაკისრება რეკლამის დამკვეთს, მწარმოებელსა და გამავრცელებელს არ ათავისუფლებს რეკლამის შესახებ საქართველოს კანონმდებლობის დარღვევის აღკვეთისაგან და კონტრრეკლამის განხორციელების თაობაზე გადაწყვეტილების შესრულებისაგან.

5. რეკლამის დამკვეთს, მწარმოებელსა და გამავრცელებელს უფლება აქვთ, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად სასამართლოს მიმართონ განცხადებით ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს გადაწყვეტილების სრულად ან ნაწილობრივ ბათილად ცნობის შესახებ.

6. ამ მუხლის მე-5 პუნქტში აღნიშნული განცხადების სასამართლოში შეტანა არ აჩერებს ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს გადაწყვეტილების შესრულებას, თუ სასამართლომ არ გამოიტანა გადაწყვეტილება მისი შეჩერების შესახებ.

საქართველოს 2005 წლის 3 ივნისის კანონი №1551-სსმI, №31, 27.06.2005წ., მუხ.189

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3245-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.182

საქართველოს 2014  წლის  5  თებერვლის კანონი №1969 - ვებგვერდი, 19.02.2014წ.

 

თავი VI. გარდამავალი და დასკვნითი დებულებანი

    მუხლი 22. გარდამავალი დებულებანი

1. (ამოღებულია).

11. 2015 წლის 1 იანვრამდე დაშვებულ იქნეს:

ა) მაგარი სპირტიანი სასმელების რეკლამის ნებისმიერი სახით გავრცელება ქალაქებისა და სხვა დასახლებული პუნქტების გამზირებზე, ხიდებზე, მოედნებსა და სატრანსპორტო საშუალებებზე; მაგარი სპირტიანი სასმელების რეკლამის გავრცელება ტელევიზიისა და რადიოს საშუალებით 20 საათიდან, ამ კანონის მე-8 მუხლით ალკოჰოლიანი სასმელების გავრცელებისათვის დადგენილი წესების გათვალისწინებით;

ბ) ალკოჰოლიანი სასმელების რეკლამის გავრცელება კულტურისა და სპორტის ორგანიზაციებიდან 100 მეტრის რადიუსში.

2. ამ კანონის მე-8 მუხლის მე-8 პუნქტის სიტყვები (გარდა რადიოსა და ტელევიზიის საშუალებით) მოქმედებს 2001 წლის 31 დეკემბრამდე.

3. ამ კანონის მე-12 მუხლის მე-3 პუნქტი ამოქმედდეს საქართველოს საგადასახადო კოდექსში შესაბამისი ცვლილების ძალაში შესვლის დღიდან.

4. დაევალოთ ადგილობრივი თვითმმართველობისა და მმართველობის ორგანოებს, გაატარონ ღონისძიებანი კანონის ამოქმედებიდან ორი თვის ვადაში ამ კანონის მოთხოვნებთან გარე რეკლამის შესაბამისობის უზრუნველსაყოფად.

5. (ამოღებულია).

6. (ამოღებულია).

7. ევროპული ფეხბურთის ასოციაციების კავშირის (შემდგომ – უეფა) 2015 წლის სუპერთასის და მასთან დაკავშირებული ღონისძიებების ფარგლებში იკრძალება უეფას ნებართვის გარეშე ნებისმიერი რეკლამა ან სხვა ქმედება (გარდა მაუწყებლის მიერ მიმოხილვითი სპორტული გადაცემების გავრცელებისა), რომელიც ხორციელდება არაუფლებამოსილი პირების მიერ უეფას რეპუტაციით სარგებლის მიღების მიზნით, აგრეთვე უეფას 2015 წლის სუპერთასის მატჩზე დასასწრები ბილეთის გასაყიდად შეთავაზება ან ნებისმიერ კომერციულ ღონისძიებაში გამოყენება.

საქართველოს 1998 წლის 24 დეკემბრის კანონი №1775-სსმI, №1(8), 14.01.1999წ., მუხ.11

საქართველოს 1999 წლის 9 სექტემბრის კანონი №2378-სსმI, №43(50), 21.09.1999წ., მუხ.219

საქართველოს 2006 წლის 9 ივნისის კანონი №3245-სსმI, №22, 16.06.2006წ., მუხ.182

საქართველოს 2009 წლის 13 მარტის კანონი №1061-სსმI, №5, 24.03.2009წ., მუხ.19

საქართველოს 2010 წლის 10 დეკემბრის კანონი №3962-სსმI, №73,23.12.2010წ., მუხ.442

საქართველოს 2015 წლის 12  ივნისის კანონი №3718 - ვებგვერდი, 24.06.2015წ.

    მუხლი 23.   კანონის ამოქმედება და გასაუქმებელი ნორმატიული აქტები

1. ეს კანონი ამოქმედდეს გამოქვეყნებისთანავე.

2. ამ კანონის მე-8 მუხლის მე-7 პუნქტი ამოქმედდეს 2003 წლის 1 აპრილიდან;

3. ამ კანონის ამოქმედების დღიდან ძალადაკარგულად ჩაითვალოს:

ა) საქართველოს სახელმწიფოს მეთაურის 1995 წლის 10 მარტის №60 ბრძანებულება „არაკეთილსინდისიერი რეკლამისაგან მომხმარებელთა დაცვის შესახებ“;

ბ) საქართველოს რესპუბლიკის მინისტრთა კაბინეტის 1995 წლის 27 მარტის №160 დადგენილება „არაკეთილსინდისიერი რეკლამისაგან მომხმარებელთა დაცვის გადაუდებელ ღონისძიებათა შესახებ“.

საქართველოს 1999 წლის 9 სექტემბრის კანონი №2378-სსმI, №43(50), 21.09.1999წ., მუხ.219

საქართველოს 2001 წლის 21 დეკემბრის კანონი №1220-სსმI., №1, 10.01.2002წ, მუხ.5

საქართველოს პრეზიდენტი                ედუარდ შევარდნაძე.

თბილისი,

1998 წლის 18 თებერვალი.

№1228–IIს

 

LAW OF GEORGIA

ON ADVERTISING

 

Chapter I  General Provisions

 

Article 1 – Advertising legislation of Georgia

Advertising legislation of Georgia comprises the Constitution of Georgia, treaties and international agreements, this Law and other legislative and normative acts of Georgia.

 

Article 2 – The purpose and scope of the Law

1. This Law governs legal relations originated in the course of production, placement and dissemination of advertisements of commodity (works, services) and financial markets (including the securities market) of Georgia.

2. This Law aims to develop healthy competition in the field of advertising, protect public interests and rights of subjects of advertisement and consumers, and avoid and prevent improper advertising.

3. This Law applies to natural and legal persons of Georgia and of foreign countries that produce, place and disseminate advertisements in Georgia based on the registration under the established procedure.

4. This Law also applies when advertising activities of natural and legal persons of Georgia outside the country entail (or may entail) negative consequences (restrictions of competition, or misleading other natural and legal persons) within the territory of Georgia.

5. This Law does not apply to political advertising.

6. This Law does not apply to the statements of natural persons that are not directly related to entrepreneurial activities.

7. Articles 4(2) and 8(8) of this Law does not apply to trademarked consumer goods and equipment intended to promote trade the list of which shall be determined by a relevant normative act.

8. The issues of broadcast advertising and sponsorship are governed by the Law of Georgia on Broadcasting, and general advertising requirements and issues related to advertising of alcoholic beverages and tobacco products, sex-related items, medical products (and services), artificial baby food products, weapons and securities, also issues related to minors’ protection during the production, placement and dissemination of advertising, shall be regulated according to this Law.

Law of Georgia No 462 of 30 June 2000 – LHG I, No 27, 17.7.2000, Art. 84

Law of Georgia No 3245 of 9 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 182

 

Article 3 – Terms used in this Law

1. Advertisement – information about goods, services, and works (the ‘goods’), natural and legal persons, ideas and causes disseminated by any means and form that is intended for an unlimited group of persons, and serves to form and maintain interest towards natural and legal persons, goods, ideas and causes, and to facilitate the sale of goods and to advance the ideas and causes;

2. Improper advertising – unfair, unreliable, unethical, misleading or other advertisement that violates the requirements for content, timing, placement and dissemination established by the legislation of Georgia;

3. Unfair advertising – advertisement which includes inappropriate comparison of the advertised goods with goods of other natural and legal persons, also expressions denigrating the name, dignity and reputation of a competitor or a third party, or which discredits natural and legal persons that do not use the advertised goods; and an advertisement that misleads consumers about the qualities of the advertised goods by abusing their confidence, lack of knowledge and experience;

4. Unreliable advertising – advertisement that contains untrue data about an advertising customer, qualities of goods, ingredients, also the place, way and date of production, the purpose, consumer properties, conditions for use, certification marks, compliance with state standards, quantity, availability of products on the market, the possibility of purchasing the stated amount at a specific place and within a specific period of time; and the cost (price) of the product at the time of advertising, additional terms of payment, delivery, return, repair, warranty obligations, and the best before period, the right to use state symbols (flag, coat of arms, and anthem), official recognition (commendations, prizes, diplomas, and other awards), the results of a product investigation and tests, and the actual demand for the product;

5. Unethical advertising – advertisement that violates universally recognised human and ethical norms by using abusive words and comparisons in relation to nationality, race, profession, social origin, age, gender, language, religion, political and philosophical beliefs of natural persons, and that infringes on objects of art and historical and architectural monuments included in the list of national and world cultural heritage, discredits state symbols (flag, coat or arms, anthem), national currency of Georgia or of any other state, religious symbols, natural and legal persons, their activity, profession or goods;

6. Misleading advertising – advertisement by which an advertising customer (a producer and/or a disseminator of advertisement) intentionally misleads consumers of advertisement and which may harm a competitor;

61. Comparative advertising – advertisement that directly or indirectly refers to a competitor, or to the goods and/or services offered by the competitor;

7. Counter advertising – dissemination of denunciation of an improper advertisement;

8. Advertising customer – a natural or legal person that represents the source of advertising information for its further production, placement, and dissemination.

9. Advertising producer – a natural or legal person that gives a finished form to advertising information for placement and dissemination.

10. Advertisement disseminator – a natural or legal person that places and/or disseminates an advertisement by using property (including, technical means of radio and television broadcasting, communications channels, broadcasting time and other means).

11. Advertising consumer – a natural or legal person targeted to be influenced by advertising information.

12. Advertisement of tobacco products – an advertisement that contains the trademark and the logo of an advertised tobacco product or of its producer, and demonstrates a pack, a box or the consumption process of a tobacco product or related acts.

13. Advertisement of alcoholic beverages – an advertisement that contains the trademark and the logo of alcoholic beverages or their producer, and demonstrates an alcoholic beverage, its packaging or consumption process or related acts.

14. Advertisement of strong spirit drinks – an advertisement of alcoholic beverages in which alcohol concentration exceeds 14 per cent.

15. Advertisement of sex-related products – an advertisement demonstrating products that serve to satisfy sexual needs, including medical products intended to prevent and treat sexual disorders.

15. Broadcast advertising – commercial, social or pre-election advertisement disseminated (broadcasted) by a broadcaster, except for statements made by a broadcaster with respect to its own or an independent programme, which is the information on natural or legal persons, goods, services, works, ideas and initiatives and is disseminated by any means and in any form; it is intended for an unlimited group of persons and serves to form and maintain interest towards natural and legal persons, goods, services, works, ideas or initiatives, and facilitates sales of goods, services, works, ideas and initiatives.

16. Signboard – a board bearing the inscription of any shape and size and which is displayed on a facility of an economic agent or an entrepreneur, and denotes the name of the facility and is placed no farther than 1.5m from it.

Law of Georgia No 2442 of 20 June 2003 – LHG I, No 20, 11.7.2003, Art. 137

Law of Georgia No 2165 of 25 November 2005 – LHG I, No 51, 6.12.2005, Art. 343

Law of Georgia No 3245 of 9 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 182

Law of Georgia No 3294 of 2 July 2010 – LHG I, No 37, 14.7.2010, Art. 225

Law of Georgia No 617 of 28 May 2013 – website, 18.6.2013

 

Chapter II – General and Special Requirements for Advertising

 

Article 4 – General requirements for advertising

1. Upon advertising, the information shall be immediately perceived, without special knowledge or technical means, as an advertisement.

2. Advertisements shall be disseminated in the official language throughout the territory of Georgia. This requirement shall not apply to programmes and publications disseminated in other languages, and to the inscriptions on the images of goods, except for the trademark; and the owner of the trademark (service) logo registered in another language but placed in Georgia shall be obliged to use a Georgian transliterated version of the inscription.

21. Throughout Georgia, inscriptions on a signboard shall be made in the official language; it may also be made in a foreign language, if desired. The inscription made in a foreign language must not exceed the size of the inscription made in the official language.

3. The inscription made in a foreign language must not exceed the inscription (transliterated) in the official language in size (on all occasions) and in quantity (except for TV products).

4. If a bilingual illuminated inscription is used, all inscriptions (in Georgian and in a foreign language) must be equally illuminated and readable.

5. Compliance with language standards in an advertisement shall be regulated by the legislation of Georgia.

6. Advertising of goods the production and sales of which is prohibited by the legislation of Georgia or which requires a special permit (licence) but not obtained yet; also advertising of an economic agent whose activities require a special permit (licence) but not obtained yet, shall be inadmissible.

7. Advertising of goods that requires a special certificate must be marked with the word ‘certified’.

8. Placement and dissemination of improper advertisements shall be prohibited. They shall entail liability under the legislation of Georgia that is commensurate with the action committed, the degree of public hazard and its nature.

9. Usage of an image or the name of a natural person in an advertisement without his/her consent shall be prohibited.

10. Objects with exclusive rights (intellectual property) shall be used in advertisements as provided for by the legislation of Georgia.

11. An advertisement must not incite citizens to violence, aggression or chaos, and must not urge them to commit dangerous actions that may harm human health or threaten his/her safety.

12. Differentiation of advertising fees according to the types of advertised goods shall be prohibited.

13. Advertisements disseminated (broadcasted) in Georgia from a foreign country that contradict the Law of Georgia on Advertising must be removed according to the legislation and international agreements of Georgia.

14. Usage of images or voices of minors for advertising of sex-related products in any form shall be prohibited.

[15. In offering and/or advertising the sale of property and/or provision of services in the territory of Georgia enterpreneurs shall denominate prices only in laris, except for cases established by a relevant legal act of the National Bank of Georgia. (Shall become effective from 1 July 2017)]

Law of Georgia No 2135 of 22 June 1999 – LHG I, No 27(34), 6.7.1999, Art. 141

Law of Georgia No 462 of 30 June 2000 – LHG I, No 27, 17.7.2000, Art. 84

Law of Georgia No 2442 of 20 June 2003 – LHG I, No 20, 11.7.2003, Art. 137

Law of Georgia No 617 of 28 May 2013 – website, 18.6.2013

Law of Georgia No 243 of 29 December 2016 – website, 13.1.2016

 

Article 5 – Indoor advertising

1. Simultaneous concentration of consumers’ attention on a specific trademark (model, marking of goods), producer, performer, or seller of goods without the prior warning that it is an advertisement shall be prohibited in non-advertising video, audio and film products, and in printed publications.

2. (Deleted)

3. (Deleted)

4. (Deleted)

5. (Deleted)

6. Interruption of films in cinema and video halls with advertising, except for intermissions between the series (parts) of a film shall be prohibited.

7. During the free telephone enquiry service, an advertisement may be provided to a telephone subscriber only after the subscriber has received the information requested.

8. During the paid telephone, computer and other enquiry service, an advertisement may be provided to a subscriber only with the consent of the subscriber. The price of this advertisement must not be included in the price of the information requested by the subscriber.

9. Dissemination of advertisements by telex or fax without a prior consent of the subscriber shall be prohibited.

Law of Georgia No 3245 of 9 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 182

 

Article 6 – Outdoor advertising

1. Advertisements shall be disseminated in the territory of the cities, villages and other administrative-territorial units of Georgia by means of posters, billboards, light boards and other technical means of fixed display (outdoor advertising) under the procedure provided for in paragraphs 2 and 8 of this article.

2. Outdoor advertising must not resemble the traffic signs and indicators, deteriorate the visibility of signs and the road; it must not endanger the movement of vehicles and pedestrians. Advertisements placed on buildings and structures must not mar their architectural design and its structure must be stable. Outdoor advertisement disseminated in any form must not deface historical or architectural monuments included in the national and world cultural treasures.

3. A representative body of a relevant self-governing unit shall make decisions on the introduction of a permit for outdoor advertising on the territory of this self-governing unit. If the decision is made on introduction of the permit for regulating placement of the outdoor advertising, the permit shall be issued by the executive body of a local self-governing unit (Tbilisi City Hall in Tbilisi). A permit for placement of outdoor advertising shall be issued according to the Law of Georgia on Licences and Permits.

4. Local self-government bodies must have a plan for dissemination of outdoor advertisements (based on the size, form and appropriateness of the advertisement) to be agreed upon with:

a) an appropriate body for management of motor roads and a territorial subdivision of the traffic police – if the site where the advertisement is to be placed is located within the area belonging or adjacent to the motor road (outside the borders of settlements);

b) a territorial subdivision of the traffic police – if the site where the advertisement is to be placed is located in the territory of urban and rural settlements;

c) an appropriate body of the railway management – if the site where the advertisement is to be placed is located within the area belonging to the railway;

d) the Central Scientific and Production Department for Protection and Use of Historical and Cultural Monuments of Georgia or its structural units in the regions – if the advertisement is to be placed in the protected zones of nature, history and culture, natural reserves and national parks.

5. (Deleted)

6. The permit for placement of outdoor advertisement as provided for by this Law shall be issued for placement of an advertisement only on land or other property owned by the State or a local self-governing unit. Placement of an outdoor advertisement on land or other property owned by a natural person or a legal entity under private law, or by another organisation formed under the legislation of Georgia shall be permitted based on the procedures provided for by the legislation of Georgia and shall not require a permit for placement of an outdoor advertisement provided for by this Law. The amount and the payment procedure for placement of an outdoor advertisement on land or other property owned by a natural person or a legal entity under private law or other organisation formed under the legislation of Georgia shall be defined by a contract concluded with the owner, unless otherwise provided for by this Law or the contract.

7. An outdoor advertisement must bear the number of the permit issued by a local self-government body to an advertising disseminator.

8. An inscription of any size placed at the office of an economic agent (entrepreneur) in any form (signboard, billboard, etc.), which indicates that a certain entity, commercial firm, restaurant, etc., is located in the office may not be considered as an advertisement if the distance between the advertisement and the entity is not at least 1.5 m.

Law of Georgia No 1551 of 3 June 2005 – LHG I, No 31, 27.6.2005, Art. 189

Law of Georgia No 629 of 5 December 2008 – LHG I, No 36, 12.12.2008, Art. 237

Law of Georgia No 1969 of 5 February 2014 – website, 19.2.2014

 

Article 7 – Advertising on means of transport

1. An advertisement shall be disseminated on means of transport on the basis of a contract concluded with the owner of a means of transport (or with a person having the right to own the means of transport), unless otherwise provided for by law or the contract.

2. To ensure safety of movement, the restrictions and prohibitions for placement of advertisements on means of transport shall be defined by an appropriate body of the Ministry of Internal Affairs of Georgia.

 

Article 8 – Advertising of alcoholic beverages and tobacco products

1. Advertising of alcoholic beverages and tobacco products, irrespective of their method of dissemination, must not create an impression that consumption of alcohol or tobacco products contributes to the improvement of physical and mental states, or to the success in public life or in sport.

2. Advertising must not discredit the abstinence from consuming alcohol or tobacco products. In addition, it must exclude information on their positive curative qualities.

3. Dissemination of advertisement of strong spirit drinks and tobacco products in any form shall be prohibited on avenues, bridges or squares (and within 20 metres on the adjacent territory) of cities and other populated points, or on the means of transport.

4. Addressing the advertisement of alcoholic beverages and tobacco products directly to minors, and dissemination of such advertisements in any form in a cinema and video halls, or radio and television programmes and print publications intended for minors, shall be prohibited.

5. Advertising of alcoholic beverages and tobacco products at children’s facilities, educational and medical institutions, cultural and sports organisations, and within 100 metres from them shall be prohibited, except for the cases provided for in paragraphs 51 and 52 of this article.

51. Advertising of alcoholic beverages at sports organisations shall be permitted only if the sports organisations (a stadium, or a gym) host domestic (national/local) or international sports events (except for sports competitions for children).

52. In the cases under paragraph 51 of this article, the use of the trademark and logos of alcoholic beverages or their producers, and their display on sports outfits and other attributes shall be permitted for advertising alcoholic beverages.

6. Advertisement of tobacco products must not demonstrate the product in an open pack or box, or during consumption process, and must not include slogans to use it. In addition, it must not violate the universally recognised human and ethical norms and moral norms established by ethnic psychology.

61. Advertisement of alcoholic beverages that demonstrates an open container of the beverage or its consumption process, or includes slogans to use them, must be accompanied with the following warning: ‘Alcohol abuse can damage your health’. In addition, it must not violate universally recognised human, ethical and moral norms established by ethnic psychology.

7. Advertising of strong spirit drinks and tobacco products through radio and television, or on the front pages of newspapers and magazine covers shall be prohibited.

8. Dissemination of an advertisement of tobacco products (except for dissemination through radio and television) must be accompanied with the warning about the harm of smoking, the text, computer font and size of which shall be determined by the Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia. Such information must constitute not less than 20 per cent of the whole content of the advertisement.

9. When advertising tobacco products through radio and television, information about the harm of smoking approved by the Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia must be voiced.

Law of Georgia No 1220 of 21 December 2001 – LHG I, No 1, 10.1.2002, Art. 5

Law of Georgia No 3243 of 09 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 180

Law of Georgia No 942 of 30 December 2008 – LHG I, No 2, 16.1.2009, Art. 5

 

Article 81 – Advertising of sex-related products

1. Advertising of sex-related products through radio, television, and on the front pages of newspapers and magazine covers shall be prohibited.

2. The prohibition under paragraph 1 of this article shall not apply to means of treatment and prevention and medical items of sexual nature if it is necessary for ensuring safety of the human health. In this case, advertisements of the above products shall be placed and disseminated under the procedure established by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 2442 of 20 June 2003 – LHG I, No 20, 11.7.2003, Art. 137

 

Article 9 – Advertising of pharmaceutical products

1. Advertising of pharmaceutical products shall mean the materials and/or action disseminated through media or in any form and by any means that intend to promote the use of the pharmaceutical products.

2. Advertising of pharmaceutical products subject to special control (contained in group I), pharmaceutical products contained in group II and of pharmaceutical products that have no right to be present at Georgian market shall be prohibited.

3. Advertising of pharmaceutical products contained in group III shall be permitted on the basis of prior agreement of the advertisement text with a competent body under the Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia, and in compliance with the following conditions:

a) if advertisements of pharmaceutical products are disseminated in printed form, they must contain the following warning: 'Read the instructions before use. Consult your doctor for detailed information on the side effects';

b) if advertisements of pharmaceutical products are disseminated in non-printed form, the warning information must be voiced;

c) if pharmaceutical products are advertised on television, where the advertisement can be both visually perceived and voiced, the warning text must be visible (readable) for at least three seconds and must also be voiced;

4. Prior agreement of the advertisement text with a competent body of the Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia shall mean the agreement in relation to compliance of the advertising text with information specified in the instructions.

5. The advertisement text of pharmaceutical products may not differ in content from indications included in the instructions for consumers.

6. No diseases may be indicated in the advertisement text of complementary medicinal products, biologically active supplements and the paratherapeutic products not registered as pharmaceutical products, or voluntarily not registered through the national regime of state registration and such products may not be presented as pharmaceutical products.

7. Advertising of pharmaceutical products voluntarily registered under the national regime of state registration of pharmaceutical products shall be free and shall not be subject to the regulation provided for in this article, except for the regulation specified in paragraph 5 of this article.

8. A competent body within the Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia shall monitor advertising of pharmaceutical products to ensure observance of the Law of Georgia on Medicines and Pharmaceutical Activity.

9. The following shall not be considered as advertisement:

a) marking and instructions of pharmaceutical products;

b) business correspondence;

c) informative, factographic leaflets and reference material if the information included in the above material refers only to alteration of pharmaceutical products and/or precautionary measures;

d) information related to health and/or disease, unless it includes direct or indirect reference to treatment by the pharmaceutical product;

e) provision of information on pharmaceutical products to medical and pharmaceutical personnel.

10. Pharmaceutical products contained in group I and group II, and products that have no right to be present on Georgian market may not be distributed to people for advertisement purposes.

Law of Georgia No 1775 of 24 December 1998 – LHG I, No 1(8), 14.1.1999, Art. 11

Law of Georgia No 1587 of 10 August 2009 – LHG I, No 26, 27.8.2009, Art. 150

 

Article 91 – Advertising of artificial baby-food products

Any advertisement of artificial baby-food products (except for supplementary food), dummies and bottles with nipples shall be prohibited.

Law of Georgia No 2378 of 9 September 1999 – LHG I, No 43(50), 21.9.1999, Art. 219

 

Article 10 – Advertising of weapons

Dissemination of advertisements of military weapon shall be prohibited. Advertising of all other types of weapon, including hunting and sports weapon may be disseminated on the basis of a special permit issued by an appropriate body of the Ministry of Internal Affairs of Georgia.

 

Article 11 – Advertising of securities

1. Advertisement of the emission and placement of securities shall be disseminated for information purposes. Securities shall only be offered and supplied through their prospectus.

2. Advertisement of securities must include:

a) the name of an issuer;

b) the name and the address of an underwriter;

c) the identity and the address of persons responsible for placement;

d) where and from who a potential investor can purchase or review a prospectus;

e) the licence number and the name of the body that issued the licence.

3. The following shall be inadmissible when advertising securities:

a) dissemination of securities advertisements before the state registration of their prospectus;

b) dissemination of information other than indicated in the prospectus;

c) announcement of any guarantees, promises or assumptions with respect to future efficiency (profitability) of activity, including with respect to the increase of the market value of securities;

d) indication of a guaranteed amount of dividends on common shares;

e) any attempt made by an issuer to self-list its own securities.

 

Article 12 – Social advertising

1. Social advertising – means advertising intended to support public good, achieve charity objectives, increase public awareness about important social issues and/or encourage positive social behaviour change, which is neither commercial nor election advertisement and which does not intend to promote services rendered by a state or local self-government body, and by a legal entity under private or public law.

2. No commercial organisations and sole proprietors, specific makes of their goods (models, marking of goods), or specific makes of goods (models, marking of goods) that constitute the results of an ancillary entrepreneurial activity of non-commercial organisations shall be mentioned in social advertisements.

3. Free production and dissemination of social advertisements by natural and legal persons, and the transfer of their own property, including monetary funds, to other natural and legal persons for the same purpose shall be considered as charitable activity, for which privileges are provided for in the legislation of Georgia.

4. (Deleted)

Law of Georgia No 3245 of 9 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 182

Law of Georgia No 2760 of 31 October 2014 – website, 18.11.2014

 

Article 121 – Comparative advertising

Comparative advertising shall be permissible if:

a) it compares goods and/or services that are used for the same needs or purposes;

b) it impartially compares one or more material, essential, verifiable and common features of goods and/or services that the value may include;

c) it does not cause confusion on the market between advertising customers and competitors or between trademarks, trade names, and other distinctive characters, goods and services of advertising customers and competitors;

d) it does not discredit the status, trademarks, trade names, other distinctive characters, goods, services or activity of competitors;

e) it indicates products of the same name when advertising products marked with the place of origin;

f) it does not benefit from the reputation of a competitor's trademark, trade name and other distinctive characters, or from referring to the place of origin of competing products;

g) it they are not reproductions of products and/or services with protected trademarks and trade names.

Law of Georgia No 2165 of 25 November 2005 – LHG I, No 51, 6.12.2005, Art. 343

 

Article 13 – Sponsorship

According to this Law, sponsorship shall be the contribution made by natural and legal persons to the activity of other natural and legal persons (in the form of monetary funds, property, results of intellectual activity, provision of services and performance of work) on the condition that the products manufactured by the sponsor are advertised. Contributions made by a sponsor shall be considered as the cost of advertisement, and the sponsor and the sponsored entity shall be considered as the advertising customer and the advertising disseminator, respectively. A sponsor may not interfere in the activity of an advertising producer or disseminator. Persons whose products or activities are prohibited for dissemination under this Law shall not have the right of sponsorship. Sponsorship by tobacco producers, importers and traders, directly and/or indirectly, or through other natural or legal persons, shall be prohibited.

Law of Georgia No 462 of 30 June 2000 – LHG I, No 27, 17.7.2000, Art. 84

Law of Georgia No 942 of 30 December 2008 – LHG I, No 2, 16.1.2009, Art. 5

 

Article 14 – Protection of minors during production, placement and dissemination of advertisements

To protect minors from manipulation due to their credulity and inexperience during the production, placement and dissemination of advertisements, the following shall be prohibited:

a) convincing minors to persuade their parents and other persons to buy advertised goods;

b) drawing attention of minors to the fact that owning advertised goods will grant them privilege over other minors, and not owning the goods will have the opposite effect;

c) using in advertisements of the text or audio and video information that displays minors in dangerous places and circumstances;

d) not considering the necessary level of skills needed for minors to use the goods. In addition, if the results of the use of the goods are demonstrated or described, the advertisement must provide information on what can actually be achieved for the minors of a target age group;

e) creating unrealistic (distorted) impressions regarding the cost (price) of goods on minors, in particular by using the words like ‘only’, ‘just’, etc., and by direct or indirect indication that any family can afford the goods advertised.

 

Chapter III – Rights and Obligations of Advertising Customers, Producers and Disseminators

 

Article 15 – Period for storing advertising materials

Advertising customers, producers and disseminators shall be obliged to retain advertising materials or their copies, including all changes made to them, for two months after the last day of dissemination of the advertisement; and if the advertising material becomes disputable, the advertisement shall be kept until appropriate bodies settle the dispute.

 

Article 16 – (Deleted)

Law of Georgia No 1551 of 3 June 2005 – LHG I, No 31, 27.6.2005, Art. 189

Law of Georgia No 1969 of 5 February 2014 – website, 19.2.2014

 

Chapter IV – State Control in Advertising

 

Article 17 – Powers of local self-government bodies in advertising

The local self-government bodies may, within the scope of their competence, impose administrative sanctions under the procedure established by law on persons violating the advertising legislation of Georgia.

Law of Georgia No 883 of 29 December 2004 – LHG I, No 6, 19.1.2005, Art. 39

Law of Georgia No 1551 of 3 June 2005 – LHG I, No 31, 27.6.2005, Art. 189

Law of Georgia No 1969 of 5 February 2014 – website, 19.2.2014

 

Article 171 – Control of broadcast advertising

Control over the advertisement timing, placement forms (venue) and the means used in the field of broadcast advertising, as well as control of compliance with the restrictions established by the disseminator of broadcast advertisement under the Law of Georgia on Broadcasting, the Law of Georgia on Advertising and other legislative acts of Georgia shall only be exercised by the Georgian National Communication Commission, which shall, within its scope of competence:

a) make a decision to partially or fully suspend improper advertising or to apply counter advertising;

b) be authorised, under the procedure established by law, to impose sanctions defined by the Law of Georgia on Broadcasting on violators of the Laws of Georgia on Broadcasting and on Advertising, and other legislative acts;

c) be authorised to apply to appropriate bodies for commencement of criminal prosecution.

Law of Georgia No 3245 of 9 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 182

 

Article 18 – (Deleted)

Law of Georgia No 1551 of 3 June 2005 – LHG I, No 31, 27.6.2005, Art. 189

Law of Georgia No 1969 of 5 February 2014 – website, 19.2.2014

 

Chapter V – Counter Advertising and Responsibility for Improper Advertising

 

Article 19 – Counter advertising

Counter advertisement must be disseminated by the same means and with the use of the same features of their sequence, space and place as were used for improper advertising.

Law of Georgia No 1551 of 3 June 2005 – LHG I, No 31, 27.6.2005, Art. 189

Law of Georgia No 1969 of 5 February 2014 – website, 19.2.2014

 

Article 20 – Responsibilities of advertising customers, producers and disseminators

1. An advertising customer shall be held liable for violating the advertising legislation of Georgia with regard to the content of the information submitted for creation of the advertisement, unless it is proved that the violation occurred because of an advertising producer or a disseminator.

2. An advertising producer shall be held liable for violating the advertising legislation of Georgia in a part that refers to the design, production or preparation of the advertisement.

3. A disseminator shall be held liable for violating the advertising legislation of Georgia in a part that refers to the timing, place and means of dissemination of advertisements.

 

Article 21 – Liability for violation of the advertising legislation of Georgia

1. Natural and legal persons (advertising customers, producers and disseminators) shall be held liable for violating the advertising legislation of Georgia under the legislation of Georgia.

2. Local self-government bodies shall be responsible for meeting requirements provided for in Article 6 of this Law.

21. The Georgian National Communication Commission shall impose liability for violating the regulatory norms of broadcast advertising.

3. Persons whose rights and interests are infringed by improper advertising may make a claim in court, in a prescribed manner, for compensation of damage to their health and property, name, dignity and business reputation, and require public refutation of improper advertising.

4. Holding an advertising customer, a producer and a disseminator liable shall not release them from ceasing to violate the advertising legislation of Georgia and from fulfilling the decision to implement counter advertising.

5. An advertising customer, a producer and a disseminator may, under the legislation of Georgia, file an application in court for declaring a decision of a local self-government body fully or partially void.

6. Filing of an application referred to in paragraph 5 of this article in court shall not suspend fulfilment of the decision of a local self-government body, unless the court makes a decision to suspend it.

Law of Georgia No 1551 of 3 June 2005 – LHG I, No 31, 27.6.2005, Art. 189

Law of Georgia No 3245 of 9 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 182

Law of Georgia No 1969 of 5 February 2014 – website, 19.2.2014

 

Chapter VI – Transitional and Final Provisions

 

Article 22 – Transitional provisions

1. (Deleted)

11. The following shall be permitted until 1 January 2015:

a) any type of dissemination of advertisements of strong spirit drinks on avenues, bridges, squares and means of transport of cities and other populated points ; dissemination of advertisements of strong spirit drinks on television and radio after 20:00 under the procedures established by Article 8 of this Law for advertising strong spirit drinks;

b) dissemination of advertising of alcoholic beverages within a 100m radius from cultural and sports organisations;

2. The wording of Article 8(8) of this Law (except on television and radio) shall be valid until 31 December 2001.

3. Article 12(3) of this Law shall become effective on the date when appropriate amendments to the Tax Code of Georgia enter into force.

4. Local self-government and government bodies shall be assigned to take measures, within two months after the Law becomes effective, to ensure compliance of outdoor advertising with the requirements of this Law.

5. (Deleted)

6. (Deleted)

7. Within the framework of the Union of European Football Associations (the ‘UEFA’) Super Cup 2015 and the related events, any advertising or other activities (except for the sports review programmes disseminated by the broadcasters) done by unauthorised persons to gain a benefit using the credibility of UEFA shall be prohibited. Offering UEFA Super Cup 2015 tickets for sale or their usage in any commercial events shall also be prohibited.

Law of Georgia No 1775 of 24 December 1998 – LHG I, No 1(8), 14.1.1999, Art. 11

Law of Georgia No 2378 of 9 September 1999 – LHG I, No 43(50), 21.9.1999, Art. 219

Law of Georgia No 3245 of 9 June 2006 – LHG I, No 22, 16.6.2006, Art. 182

Law of Georgia No 1061 of 13 March 2009 – LHG I, No 5, 24.3.2009, Art. 19

Law of Georgia No 3962 of 10 December 2010 – LHG I, No 73, 23.12.2010, Art. 442

Law of Georgia No 3718 of 12 June 2015 – website, 24.6.2015

 

Article 23 – Entry of the Law into force and normative acts to become invalid

1. This Law shall become effective on its promulgation.

2. Article 8(7) of this Law shall become effective as from 1 April 2003.

3. The following shall be considered invalid from the date this Law becomes effective:

a) Edict No 60 of 10 March 1995 of the Head of State of Georgia on Protection of Consumers from Unfair Advertising;

b) Ordinance No 160 of 27 March 1995 of the Cabinet of Ministers of the Republic of Georgia on Urgent Measures for Protection of Consumers from Unfair Advertising.

Law of Georgia No 2378 of 9 September 1999 – LHG I, No 43(50), 21.9.1999, Art. 219

Law of Georgia No 1220 of 21 December 2001 – LHG I, No 1, 10.1.2002, Art. 5

 

 

President of Georgia                                                                                                       Eduard Shevardnadze

Tbilisi,

18 February 1998

No 1228-II