Comments

რეკეტი არის გამოძალვის მაკვალიფიცირებელი გარემოება (არაერთგზისობის მსგავასდ), თუმცა გარდა იმისა, რომ არაერთგზის უნდა იყოს ჩადენილი ასეთი გამოძალვა, იგი უნდა აკმაყოფილებდეს სსკ-ს 17 პრიმა მუხლით დადგენილ მოთხოვნებს. ამასთან განსხავავებით არაერთგზისი დანაშაულისა, აუცილებელი არ არის პირი იყოს ნასამართლევი, მთავარია უკანასკნელი 5 წლის მანძილზე ორჯერ მაინც ქონდეს ჩადენილი რეკეტი. რეკეტირის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება სსკ-ს 181-ე მუხლის მე-4 ნაწილით და 224 პრიმა მუხლებით.

sisxlis samartlis kaninis ukudzala

რა საჩუქარია და რომელი კანონით აკრძალული?

მუხლის მე-6 ნაწილის მიხედვით

სასჯელისაგან გათავისუფლების ამ მუხლით დადგენილი საფუძვლები არ ვრცელდება ამ კოდექსის მე-40 მუხლის „კ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ სასჯელზე.

მე-40-ე მუხლში საერთოდ არ არის „კ“ ქვეპუნქტი:

მუხლი 40. სასჯელის სახეები
1. სასჯელის სახეებია:
ა) ჯარიმა;
ბ) თანამდებობის დაკავების ან საქმიანობის უფლების ჩამორთმევა;
გ) საზოგადოებისათვის სასარგებლო შრომა;
დ) გამასწორებელი სამუშაო;
ე) სამხედრო პირის სამსახურებრივი შეზღუდვა;
ვ) თავისუფლების შეზღუდვა;
ზ) ვადიანი თავისუფლების აღკვეთა;
თ) უვადო თავისუფლების აღკვეთა;
ი) ქონების ჩამორთმევა.
2. იურიდიული პირის სასჯელის სახეები განისაზღვრება ამ კოდექსის შესაბამისი

ხარვეზია თუ საქართველოს კანონის (2000 წლის 5 დეკემბერი.
№649–Iს) „საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში ცვლილებების შეტანის თაობაზე“ თანახმად სადაც საქართველოს პარლამენტი ადგენს:

მე-40 მუხლის „თ“ ქვეპუნქტი ამოღებულ იქნეს, ხოლო „ი“ და „კ“ ქვეპუნქტები ჩაითვალოს შესაბამისად „თ“ და „ი“ ქვეპუნქტებად.

74-ე მუხლის მე-6 ნაწილში სადაც წერია „კ“ ქვეპუნქტი იგულისხმება „ი“?

სისხლის სამართლის კოდექსის 332–ე მუხლის შენიშვნის პირველი პუნქტის პირველი წინადადებიდან „ამ თავით გათვალისწინებული დანაშაულის სუბიექტები ასევე არიან საჯარო სამართლის იურიდიული პირების (გარდა პოლიტიკური და რელიგიური გაერთიანებებისა) ის თანამშრომლები,“ ამოსაღებია სიტყვები „გარდა პოლიტიკური და“ ვინაიდან, პოლიტიკური გაერთიანება არ არის საჯარო სამართლის იურიდიული პირი, კერძოდ: მართალია, საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 1509-ე მუხლის პირველი ნაწილის "ე" ქვეპუნქტის თანახმად, პარტია არის საჯარო სამართლის იურიდიული პირი, მაგრამ აღნიშნული "ე" ქვეპუნქტი წინააღმდეგობაში მოდის „მოქალაქეთა პოლიტიკური გაერთიანებების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის მე-4 მუხლთან, რომლის მიხედვითაც, პარტია არის არასამეწარმეო იურიდიული პირი. როგორც მოგეხსენებათ, „ნორმატიული აქტების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-7 მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს ორგანული კანონი იერარქიით უფრო მაღლაა ვიდრე კანონი (კოდექსი), კერძოდ:„მოქალაქეთა პოლიტიკური გაერთიანებების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონი იერარქიით უფრო მაღლა დგას ე.ი უპირატესი იურიდიული ძალა აქვს ვიდრე საქართველოს სამოქალაქო კოდექსს, ამდენად, სამართლებრივი ურთიერთობის დასარეგულირებლად უნდა გამოვიყენოთ „მოქალაქეთა პოლიტიკური გაერთიანებების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის მე-4 მუხლის მოთხოვნები, რომლის მიხედვითაც, პარტია არის არასამეწარმეო იურიდიულ პირი. აღნიშნულიდან გამომდინარე, სისხლის სამართლის კოდექსის 332–ე მუხლის შენიშვნის პირველი პუნქტის პირველი წინადადება უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: „ამ თავით გათვალისწინებული დანაშაულის სუბიექტები ასევე არიან საჯარო სამართლის იურიდიული პირების (გარდა რელიგიური გაერთიანებებისა) ის თანამშრომლები,...“.

185-ე მუხლი შეიძლება ითქვას ,,მკვდარი მუხლია", მისი დისპოზიცია გასაშლელია და საერთოდაც სისხლის სამართლის კოდექსის ყველა მუხლი მოითხოვს დახვეწას, გაშინაარსებას, რათა უფრო კონკრეტული იყოს დარღვევის სახე. ამით ხელი შეეწყობა ერთის მხრივ სწრაფ სამართლებრივ შეფასებებს, ხოლო მეორე მხრივ ეფექტურობა მიეცემა ადამიანის უფლებების დაცვის ფარგლების გამოოვლენას.

monika ghurwkaia

საავტორო

კოდიფიცირებული ვერსიიდან ამოსაღებია მუხლის ძველი რედაქცია.

მხოლოდ ნარკოტიკების მომხმარებლის მიერ, თუ შესაძლებელია იმ პირთა სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობის დაყენებაც, რომლებმაც ნარკოტიკების მცირე ოდენობით შეძენა, შენახვა, გადაზიდვა, დათესვა, მოყვანა, კულტივაცია განახორციელეს და შესაბამისად ადმინისტრაციული პასუხისმგებლობა დაეკისრათ? ასეთი ქმედებების ჩადენის შემთხვევაში კი 14–16 წლამდე მოზარდები არც ადმინისტრაციული და არც სისხლის სამართლის წესით პასუხს არ აგებენ, ისევე როგორც მათი მშობლები ან მზრუნველები.(ადმ. სამარ. კოდ.45–ე, 100–ე მეორე პრიმა და 172–ე მუხლები).

ვინმემ თუ იცის ჩამონათვალი იმ ნაკეთობებისა, რომლებიც განეკუთვნებიან ცივ იარაღს? ან პირიქით-რომლებიც არ განეკუთვნებიან ცივ იარაღს?

ჯერ ხდება დანაშაულთა შთანთქმა და დანაშაულთა ერთობლიობით სასჯელის დანიშვნა და მერე ხდება ამ განაჩენთა შთანთქმა ( ან შეკრება ) და საბოლოო სასჯელის დადგენა განაჩენთა ერთობლიობით :) ხოოო ეგ არსად არ წერია რომელმა განაჩენმა უნდა რომელი შთანთქოს. თუ შთანთქმას იყენებ მაშინ მკაცრი სასჯელი რომელი განაჩენითაცაა დანიშნული ის შთანთქავს ნაკლებად მკაცრს :-)

შეიტანეს ცვლილება :)

მე მაინც მიმაჩნია რომ დანაშაულთა ერთობლიობა არ გვაქვს სახეზე ამ შემთხვევაში

იმისათვის რომ არ მოხდესმეორე ნაწილის "დ" და "ე"ქვეპუნქტებს შორის გააუგებრობა კარგი იქნება თუ 260ე მუხლის მეორე ნაწილის "ე" ქვეპუნქტი ცამოყალიბებოდა ასე: "იმის მიერ, ვისაც წინათ ჩადენილი აქვს ამ კოდექსის ამ თავით გათვალისწინებული სხვა რომელიმე დანაშაული.

სასჯელისაგან განთავისუფლებული მსჯავრდებული ითვლება ნასამართლობის არმქონედ, ხოლო ბრალდებული სსსკ–ის 218–ე მუხლის მე–6 ნაწილის თანახმად–ნასამართლევად.

სსსკ–ის 291–ე მუხლის თანახმად, საჩივრდება ერთჯერადად, 10 ღის ვადაში, ოღონდ არა სააპელაციოს კოლეგიაში არამედ სააპელაციოს სისხლის სამართლის საქმეთა პალატაში. ამის ჩაწერა ამ მუხლშიც შეიძლებოდა.

ხომ არ ჯობია ამ მუხლშივე გაერთიანდეს მკვლელობა აუცილებელი მოგერიების ფარგლებს გადაცილებით, ტექსტში მითითებით ან/და რადაგან პრაქტიკაში დასაშვები და შესაძლებელია ორივე პრივილეგირებული გარემოების ერთდროულად არსებობა და ასეთ შემთხვევაში გამიჯვნა საკმაოდ რთული იქნება.

ეს დანაშაული ანგარებით ან სხვა პირადი მოტივითაც შეიძლება ჩადენილი იქნეს და ვინაიდან ბრალის ნიშნებთან გვექნება საქმე აუცილებელია მაკვალიფიცირებელ გარემოებად განისაზღვროს.

თუ ორი ან მეტი ადამიანის სიცოცსლის მოსპობა გამოიწვია? სხვა მძიმე შედეგში ამის გააზრება შეუძლებელია. ასეთი მაკვალიფიცირებელი გარემოება უფრო ნაკლები საშიშროების დანაშაულების ჩადენის შემთხვევაშია გათვალისწინებული აქ კი კანონმდებელი დაუშვებლად მიიჩნევს? თუ პირმა აფეთქებით ერთი პირის მოკვლა განიზრახა და აღასრულა მეოთხე ნაწილია, ხოლო თუ ორი ან მეტი პირის მოკვლის განზრახვით მოქმედებდა ასეთი საშუალებით?????

ამავე კოდექსის მეხუთე პრიმა მუხლში ვკითხულობთ"თუ მსჯავრდებული არასრულწლოვანი და გადახდისუუნაროა, სასამართლო მისთვის დაკისრებული ჯარიმის გადახდას აკისრებს მშობელს, მეურვეს ან მზრუნველს." რამდენად მართალია რომ კონკრეტული პიროვნების მიერ ჩადენილი დანაშაულისთვის სხვა პიროვნებამ აგოს პასუხი?

რა სხვაობაა ამ და 140 მუხლს შორის

140-ე მუხლში დამნაშავე დაზარალებულთან ამყარებს სქესობრივ კონტაქტს გაუკუღმართებული ფორმით. 141-ში დამნაშავე დაზარალებულთან არ ამყარებს სქესობრივ კავშირს, არამედ სხვაგავარი ქმედებით ახდენს მის გარყვნას :ფიზიკური და ინტელექტუალური გარყვნილი ქმედება. ფიზიკური გარყვნილი ქმედება სახეზეა, როდესაც დამნაშავე 16 წელს მიუღწეველი მოზარდის თვალწინ სქესობრივ კავშირს ახორციელებს სხვა პირთან ან საკუთარ სხეულზე ახორციელებს სექსუალური ხასიათის მოქმედებებს. ინტელექტუალურის დროს ესაუბრება არასრულწლოვანს სექსუალური ცხოვრების დეტალებზე ან თუნდაც უჩვენებს პორნოგრაფიულ ფილმს,სურათს...