Comments

მოცემული კაზუსიდან გამომდინარე სახეზე გვყავს კანონთან წინააღმდეგობაში მყოფი არასრულწლოვანი ბერიანიძე, რომელიც დაკავებული იქნა გადაუდებელი აუცილებლობის საფუძვლით, ნასვამ მდგომარეობაში, გვიან ღამით ხულიგნობის ჩადენისას.
იმისთვის რომ არასრულწლოვანს დაენიშნოს უფასო ადვოკატი აუცილებელია დადგენილი ყოფილიყო მისი გადახდისუუნარობა, ვფიქრობკანონიერ წარმომადგენელს უნდა დაედგინათ არასრულწლოვნის გადახდის უუნარობა. ადგილზე მისულმა წარმომადგენელმა ვ ერ წარმოადგიონა ინფორმაცია და ვერც ადვოკატი უზრუნველყო დაკავებული გამომძიებელმა მას დაუნიშნა საპროცესო წარმომადგენელი.
ასევე მოცემული კაზუსიდან ირკვევა რომ ადგილზე როცა მოიყვანეს გამოლირჩევოდა ცინიზმითა და შეურაცყოფას აყენებდა სამართალდამცავი ორგანოების მიმართ. ამის შემდეგ პროკურორმა მიმართა სასამართლოს შუამდგომლობიტ და მოითხოვა მისი პატიმრობა რასაც არ ვეთანხმები კერძოდ იმიტომ რომ გასათვალისწინებელია პირის: ასაკი, განვითარების დონე, ცხოვრების აღზრდისა და განვითარების პირობები,განათლება , ჯანმრთელობის მდგომარეობა, და ა.შ. რაც არასრულწლოვანთა მართლმსაჯულების კოდექსის 14-ე მუხლით არის გათვალისწინებული, რომ აუცილებელია არასრულწლოვნისადმი ინდივიდუალური მიდგომა და პროკურორს კაზუსიდან გამომდინარე არ გაურკვევია არასრულწლოვნის მდგომარეობა. აქვე კარგად ჩანს რომ მას არ ყავდა მშობლები იზრდებოდა მოხუც ბებია ბაბუასთან და სწავლისაგან თავისუფალ დროს მუშაობდა.ნასვამი იმიტომ იყო რომ იმ დღეს მისი პირველი ხელფასის აღება აღნიშნა. ეს ყველაფერი უნდა გაეთვალისწინებინა და მის საუკეთესზო ინტერესებზე ეზრუნა, არასრულწლოვანთა მართსაჯულების კოდექსის მე-4-ე მუხლში პირდაპირ წერია რო არასრულწლოვნების საუკეთესო ინ ტერესები პრიორიტეტულად უნდა განიხილოს პროკურორმა.
ასევე გასათვალისწინებელია მე-6-ე მუხლის პრინციპი კერძოდ არასრულწლოვანის ჰარმონიული განვითარების უფლებაპროკურორს პატიმრობამდე უნდა ეზრუნა რომ არასრულწლოვანიყველაზე მსუბუქი სასჯელით დასჯილიყო. აუცილებელი იყო არასრულწლოვნის მიმართ 8-ე მუხლის მეორე ნაწილის თანახმად განეხილათ განრიდების ან აღდგენითი მართსაჯულების ღონისძიების გამოყენება.
ვფიქრობ უმჯობესი იქნებოდა გამოყენებული ყოფილიყო აღდგენითი მართსაჯულების ღონისძიება, რომელსაც არასრულწლოვანი გააცნობიერებდა ჩადენილი ქმედებისათვის საკუთარ პასუხისმგებლოაბს, გამოასწორებდა დანაშაულის შედეგებს ან აანაზღაურებდა ზიანს.

დანაშაულის ჩადენა — ერთობლივად, ეროვნულ ნიადაგზე
კვალიფიკაცია:
• დანაშაული – სისხლის სამართლის კოდექსი, მუხლი 117, ნაწილი 3, პუნქტი “დ” – ჯანმრთელობის განზრახ მძიმე დაზიანება ჩადენილი ორი ან მეტი პირის მიმართ დისკრიმინაციული მოტივით.
• დამნაშავეთა შორის არიან:
• ხმალაძე (18 წლის) — სრულწლოვანი, სისხლის სამართლის პასუხისგება სრულად ვრცელდება.
• აბშილავა (14 წლის), ივანოვი (15 წლის) — არასრულწლოვნები, ექვემდებარებიან ა.მ.კ-ის ნორმებს.
შეფასება:
დანაშაული არის მძიმე და ჩაიდინეს წინასწარ შეთანხმებით, რაც ამძიმებს პასუხისმგებლობას. ეროვნული შეუწყნარებლობის მოტივი კიდევ უფრო ამძიმებს. ამ ეტაპზე სამართალდამცავების რეაგირება დანაშაულზე კანონიერია.
დაკავება და პოლიციის მხრიდან ძალის გამოყენება

ხმალაძის მიმართ ძალის გამოყენება:
• რადგან ხმალაძე არ ემორჩილებოდა სამართალდამცავებს, აგრესიულად იქცეოდა და იყო ფიზიკურად გაუმართლებელი წინააღმდეგობა – ფიზიკური ძალის გამოყენება და ხელბორკილის დადება შეიძლება ჩაითვალოს კანონიერად, სს საპროცესო კოდექსის 12-ე და 32-ე მუხლების საფუძველზე, თუ ეს იყო პროპორციული და აუცილებელი.

აბშილავას მიმართ პოლიციის ძალადობა:
• პოლიციელმა რამდენჯერმე სცემა სახეში, დაადო ხელბორკილი და დააწვინა წყლიან გუბეში — ეს მოქმედებები წარმოადგენს ფიზიკურ ძალადობას არასრულწლოვანზე, რომელიც ეწინააღმდეგება როგორც საპროცესო კოდექსს, ისე ა.მ.კ.-ს და ბავშვის უფლებათა კონვენციას.
• ძალის გამოყენება არასრულწლოვანზე დაშვებულია მხოლოდ უკიდურესად აუცილებელი შემთხვევაში და მხოლოდ პროპორციულად.

შეფასება:
პოლიციის მიერ არასრულწლოვანზე ჩადენილი ძალადობა უკანონოა და წარმოადგენს სამართალდარღვევას ან დანაშაულს (მაგ. სამსახურებრივი უფლებამოსილების გადამეტება — სსკ მუხლი 333).

მშობლების ინფორმირება და უფლებების განმარტება შსს-ში
შეფასება:
• ა.მ.კ. მუხლი 16 და 17 პირდაპირ მოითხოვს მშობლების ინფორმირებას და მათ დასწრებას ყველა მნიშვნელოვან საგამოძიებო მოქმედებაზე.
• დაკავების მიზეზის და უფლებების განმარტება სსს კოდექსის 38-ე მუხლის 2 ნაწილის მიხედვით — კანონიერია.
• შესაბამისად, შსს-ის მოქმედება ამ ნაწილში სწორია.

ბაირამოვის დაკითხვის საკითხი — მშობლის უარი და სასამართლოს გადაწყვეტილება
ა.მ.კ. მუხლი 43:
• არასრულწლოვანი დაზარალებულის ან მოწმის დაკითხვა ხდება მხოლოდ მშობლის ან ფსიქოლოგის ან სპეციალური გამოკითხვის პირის დასწრებით, და მშობელს შეუძლია უარი თქვას დაკითხვაზე, თუკი არსებობს დასაბუთებული შიში, რომ ეს დააზიანებს ბავშვის მდგომარეობას.

სასამართლოს შუამდგომლობის არ დაკმაყოფილება – კანონიერია, თუ:
• ბაირამოვის მშობელი მოითხოვდა დაცვის უზრუნველყოფას ბავშვის ფსიქოლოგიური მდგომარეობის გამო,
• და სასამართლომ არ მიიჩნია ეს დაკითხვა აუცილებლად კრიტიკული მტკიცებულებისთვის.

შეფასება:
სასამართლომ მოითხოვა მაღალი სტანდარტი და ეს შეესაბამება ბავშვის საუკეთესო ინტერესების პრინციპს (ა.მ.კ. მუხლი 5). ბაირამოვის დაკითხვაზე უარის თქმა მშობლის მხრიდან იყო სრულად კანონიერად უზრუნველყოფილი უფლება, ხოლო სასამართლოს გადაწყვეტილება — შესაბამისი საერთაშორისო სტანდარტებსაც.